Το σκυλοστέκι

Αντώνης Αντωνάκος

ΣΚΥΛΟΣΤΕΚΙ

                                           στον Τεό Μπασιάκο

Οι γνώμες μας αρέσουν, φίλε

Κι απ’ αυτό το σκυλοστέκι μας περνούν πολλοί

Οι γνώμες μας αρέσουν, αλλά

Ούτε μια δεκάρα δεν αφήνουν

στους κύνες

τους μη θηρευτικούς του Διογένους

οι χθαμαλοί αστοί

Καθότι βεβαίως

χατίρια εμείς δεν κάνομεν

Καρδούλες όμως δεν χαλάμε

Κι όμως αφού

Ο μυστικός μας δείπνος είναι φανερός

Το ντίνερ μας ηλίου φαεινότερο

Θα φέρει ο Ριτσώνης Ρεβερντύ από τον κάτω κόσμο

Θα φέρει ο Λάγιος λίγο ρεβανί απ’ το Μενίδι του

Ηλιοτρόπια για τον κόρφο της Μαριάννας

Κι όταν αδειάσουν τα ποτήρια θα μας μείνει η σβουρού.

Φωτογραφίες: Οι φωτογραφίες είναι από το καφρέ καφενέ Λαουτάρι, βράδυ τε και πρωΐ, από το Μαιζόν ντε μεζέ και από το Μποέμ (ντε μαρ), γνωστά σκυλοστέκια της Σύρας...

Τις φωτογραφίες τις πιότερες τις τράβηξε η Μαριάνθη, εξ ού και δεν την γλέπουμε πουθενά.

*

Έτσι, τυχαία, όπως έψαχνα τις φωτογραφίες έπεσα πάνω και σε τούτη, ο Τέος με τον Περικλή, υποθέτω 
στην εκδήλωσή μας στο ΕΑΤ/ΕΣΑ...

(Της Μαριάνθης φυσικά και τούτη η φωτογραφία...)

Το είδος που διακρίνει την ουσία

Γιώργος Κεντρωτής

ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ

                                                      Στον Θεόδωρο Μπασιάκο

Μια νότα σε τσιγγάνικο ένα ντέφι

μπεκετικά καρότα επισημαίνει.

Των γογγυλιών και των σκυλιών τα γένη

σε κάτι σκουπιδώνες σπάνε κέφι

όση ώρα το φεγγάρι περιστρέφει

αχτίδες στου μεσονυχτιού το χτένι.

Μια νότα σε τσιγγάνικο ένα ντέφι

μπεκετικά καρότα επισημαίνει.

Κι ο Λόρκα απάνω σε στρεβλό βαγένι

τις κόπλες, τα σεντέφια από τα νέφη

ξεπλέκει και σε μι’ ανακατωμένη

διαδήλωση ακουγόταν που τάδε έφη:

Μια νότα σε τσιγγάνικο ένα ντέφι

μπεκετικά καρότα επισημαίνει.

Φωτό: Η Μαριάνθη με περιβολή Κατσιβέλας. 

Coda

«Κι’ έκπληκτος προς τον Κεντρωτή ο Μπασιάκος στρέφει 

και μοναχό του απ’ το κεφάλι το καπέλο βγαίνει!»

                                                                                            Θ.Μ.

 

  

Φωτογραφίες: από μια βραδυά στο Σαλέρο, στα Εξάρχεια. Ο Κεντρωτής με 
τον Μπασιάκ, με τον Μπάμπη τον Βεδουΐνο κ.ά. καλά παιδιά.

Θεόδωρος Μπασιάκος

Κωνσταντίνος Ιωαννίδης



ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ

Είμαι ανίκανος να γράψω ένα ποίημα για τον Μπασιάκο.

Ξεφεύγει από τον ουρανό της σκέψης και της φαντασίας μου.

Η καλοσύνη του δεν έχει αρχή και τέλος.

Ποτέ δεν τσιγκουνεύτηκε τον έπαινο σε κάτι που του άρεσε πολύ.

Αν οι εγωιστές χωράφια καίνε και τα κάνουν στάχτη,

ο Θεόδωρος Μπασιάκος έρχεται και τα οργώνει.

Εάν αγόραζαν οι αλαζόνες λίγο από το άρωμά του,

ο ποθητός παράδεισος όλους θα μας χωρούσε.

Ο πάγος του εγωισμού φέρνει βαθύ χειμώνα,

μα η ψυχή του Θόδωρου είναι σαν το πλατάνι

για τα πουλιά του ουρανού και τους περαστικούς.

Γεια σου φιλότιμε Θεόδωρε Μπασιάκο.

                                       Κωνσταντίνος Ιωαννίδης

                                                        16-18 Ιανουαρίου 2017

 Φωτό: Ο Κωνσταντίνος με την κορούλα του.

 (Πάνω:) Ο Θεόδωρος, έτσι όπως με ζωγράφισε η δικιά μου η κορούλα.

Είμαι χωρ(γ)ιάτης

Γιώργος Κασαπίδης

ΕΙΜΑΙ ΧΩΡΓΙΑΤΗΣ

                                                                Στον Θόδωρο Μπασιάκο

Καραμανλί - Τερψιθέα, Αμπελόκηποι

αλάνα, άγια Αλητεία, δεν κατάφερα – ευτυχώς –

να ξεπεράσω την καταγωγή μου.

Είμαι χωργιάτης

από την κορφή ως τα νύχια

κυρίως στα γούστα και τους τρόπους

αν δεν γουστάρω κάτι στις δημόσιες αρχές

δίχως ευγένεια, φτύνω στα μούτρα επιτελείς και επιτρόπους

και τον καθρέφτη μου τον φτύνω

μασώντας σπόρια την αηδία μου ρευστή

σε κάθε πρόσχημα νομίμου ηθικής κατευθύνω.

Είμαι χωργιάτης

δεν το αρνούμαι, όπως κάποιοι δήθεν

καταξιωμένοι των τεχνών και της γραφής

Άκομψα, δίχως ενδοιασμούς

με σιχτιρόζουμα τους λούζω

πίνω στα μπαρ παρέα με Μπουκόφσκι

Ντύλαν Τόμας και Καρούζο…

Αν δεν μ’ αρέσει ένα βιβλίο το παρατάω

δεν το διαβάζω, εκτός αν μ’ εξυπηρετεί

αμφίσημα ή μεταμοντέρνα να νυστάζω.

Είμαι χωργιάτης

όταν μασάω θέλω να ’χω το στόμα ανοιχτό

ας με παρεξηγούν οι ladies κι οι αντίπερα γραβατωμένοι.

Στο γήπεδο βρίζω ορθά του διαιτητή την πεθερά

ποτέ την κόρη του, τη θεία ή τη μάνα

και του διάκου δεν του τη χαρίζω, αν κατά σύμπτωση έστω,

την ώρα που μας βάζουν γκολ χτυπήσει την καμπάνα.

Τα ρίχνω χύμα στην Ελένη, είναι δεν είναι καυλωμένη

γελάω χοντρά όταν μ’ αποκαλούν μαλακομπήχτη

έχω άλλες χάρες πιο κρυφές και δραστικές

αν όχι τόσο υψηλά του IQ τον δείκτη.

Όταν μου δείχνουν το ολόγιομο, το θεϊκό φεγγάρι

εγώ κοιτάω το δάχτυλο ( όχι εξ αιτίας της μυωπίας)

δεν μου ταιριάζει να καμώνομαι τον ψευτοκουλτουριάρη.

Είμαι χωργιάτης

Θέλω να δίνομαι από καρδιάς και να κερνάω

φίλους, γνωστούς, περαστικούς

δίχως πρωτύτερα να τους ρωτάω.

Να βήχω, να ονει-ρεύομαι, να κλάνω

όποτε οι περιστάσεις το απαιτούν κι όχι οι εκ-λέκτορες

που κάνουν διατριβή στα νοερά ή τα υπεράνω…

Είμαι υποκάτω κάθε ανυποληψίας

τη φυλακή μου δίχως life style την επιλέγω

ασοβάντιστη, με σκουριασμένα σίδερα

και ξηλωμένο στρώμα

καλύτερα εσώκλειστος, μοναχικός παρίας

παρά καθοδηγούμενος από ηλίθιο κόμμα.

Είμαι χωργιάτης

στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν πιο καταρτισμένος

πότε αγρότης, πότε σαμαράς ή αγωγιάτης

και πότε κτίστης σε ωραία τοξωτά γεφύρια

έκαμνα κάτι τέλος πάντων πιο εποικοδομητικό

απ’ το να φλυαρώ ασύστολα στα καφενεία

στα δημοτικά συμβούλια και στα πανηγύρια.

Είμαι χωργιάτης

έτσι όπως ακούγεται χωρ-γ-ιάτικα

γαμώ και δέρνω όποιον βρω

στα υπουργεία, στα σαλέ, στα κυριλέ.

Ο άλλος μου εαυτός

ο δήθεν ευυπόληπτος αστός, ο σιλβουπλέ

αυτός και μόνο να πληρώσει σε ευρώ (;)

τα γαμησιάτικα!

Εικονογράφηση: Ο γκρι Ντορής, έργον του Κώστα Κουκουζέλη.

Τα βιβλιοπωλεία, ο Κορνήλιος κ.ά. διάφορα τινά

-Ι-

Καπούτ, λουκέτο λοιπόν κι’ ο Ελευθερουδάκης, ιστορικό βιβλιοπωλείο των Αθηνών, που με τα χρόνια και τους καιρούς είχε μετατραπεί σε μια ελεεινή αλυσίδα του βιβλίου και των νέων τεχνολογιών, νεκροθάφτης των αληθινών βιβλιοπωλείων. Δεν έβαλα τη γάτα μου να κλάψει.

Κλείνω λίγο τα μάτια μου και σκέφτομαι πως μετά τον Ελευθερουδάκη σειρά έχει ο Ιανός φέρ’ ειπείν.

Γιατί όχι;!

Νά!

(Στα παπάρια μου εννοώ λέγοντας «νά»!)

Όλοι οι «μεγάλοι» να κλείσουν.

Μακάρι!

Λυπάμαι βέβαια τους υπαλλήλους, που πέφτουν στην ανεργία, χωρίς καν μάλιστα να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους κλπ. Ως γνωστόν, εξ άλλου, οι εργασιακές συνθήκες και σχέσεις σ’ αυτά τα μπουρδέλα δεν είναι κι’ οι καλύτερες.

Ως βιβλιοπωλεία εγώ αναγνωρίζω μόνον τις όμορφες «τρύπες». Τέλος.

(Όσο για τα «ευπώλητα», που συστηματικά και μεθοδικά ολοένα κι’ εξοβελίζουν τ’ αληθινά βιβλία από τους πάγκους και τα ράφια αυτών των κατ’ όνομα βιβλιοπωλείων, ας πουλιόνται επιτέλους στα πριζουνίκ, εκεί που τους πρέπει – μέχρις ότου τουλάχιστον τ’ ανατινάξει κι’ αυτά με την σκέψη της μια Daria… ή μια Μαριγούλα… για να γουστάρουμε ψυχεδελικά!)

-ΙΙ-

Στον Ιανό εγώ μια φορά πήγα μόνο, σε μια εκδήλωση ποιητική, όπου μάλιστα είχε τόσο πολύ κόσμο ώστε προτίμησα να πάρω το ποτάκι μου και να βγω έξω να καπνίσω. Εκεί βρίσκω έναν ωραίο τυπά, άστεγο, που απ’ ό,τι μου ’πε εκεί στρώνει στον Ιανό απ’ όξω για να κοιμηθεί. Με ρώτησε τί γίνεται εδώ και του είπα.

Μοιραστήκαμε το ποτό και τα τσιγάρα.

– Κι’ εγώ γράφω, έγραφα, μου λέει.

– Χαίρω πολύ, Θόδωρας.

– Χαίρω πολύ, Κορνήλιος.

Μετά κάνα δυο-τρία χρόνια πληροφορούμαι πως πέθανε, στο δρόμο. Δεκαπενταύγουστο του ’14.

Κορνήλιος Λουλούδης – γκουγκλάρετε τ’ όνομα κι’ αναζητήστε τον, αν δεν τον ξέρετε και σας ενδιαφέρει. Θα βρείτε κι’ ένα μπλογκ με ποιήματά του, που του έφτιαξε ο Φίλιππας ο Κυρίτσης θαρρώ, ο «γνωστός».

...Μόνη μου περιουσία

τα ρούχα που φοράω,

κι ένα παλιό ρολόι

απ’ την εποχή του… Μάο!

Τίποτα ο Αριθμός

Πουθενά η Οδός

ΖΩ ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΩΣ!

 (*) Η ιστοσελίδα του Κορνήλιου: Το μαύρο κουτί... 

(πάτα το, Κιμ, αξίζει!)

*

Διάλειμμα, τραγούδι: Πιάφ.

«Να το ’σκαγα απ’ την κατσαρόλα / σαν το Σβέλτο το Κουνέλι, / το θρυλικό καμπαρέ 

της Μονμάρτρης / της Μονμάρτρης που είναι τα Εξάρχεια των Παρισίων… / μμμ… μμμ…»

Σ η μ ε ί ω σ η :

Η αρχική φωτογραφία: Λεπτομέρεια από ένα εξώφυλλο του Ιδεοδρόμιου. Την είχα δημοσιεύσει κάποια στιγμή στη μπουφού (μπουφού λέω εγώ το φουμπού) και ακολούθησε ο εξής διάλογος στα σχόλια:

Γιώργος- Ίκαρος Μπαμπασάκης Μπασιάκ, είναι το Ιδεοδρόμιο με κεντρικό κείμενο του Μπαμπασάκ! Αθάνατη εποχή!

Γιώργος Χ. Θεοχάρης Το έχω (μαζί με καμιά 60ριά τεύχη ακόμα)

Γιώργος Αραμπατζίδης /τάφοι στη σειρά.../ώς εκεί πού φτάνει το μάτι σου/

Θεόδωρος Μπασιάκος Ακούστε ρε Γιώργηδες... Στην Κλαυθμώνος, τις προάλλες, τότες με τα ποίηματα και τα τραγούδια, εκεί που περιφερόμουνα πέφτω πάνω σ’ έναν, γειά! μου λέει, γειά! του λέω, είμαι ο Στάθης, μου λέει, απ’ το Μουσείο – Μπαμπασάκ μπορεί να το ξέρεις. Τον θυμήθηκα, ίδιος, λίγο κοιλίτσα μόνο, άσπρα μαλλιά και αντικαταθλιπτικά όπως μου εξομολογήθηκε. Μου χρωστάει λέει αιώνια ευγνωμοσύνη, παρντόν; Ναι! διότι χάρη σε εμένα και τις σοφές συμβουλές μου γλίτωσε το στρατιωτικό!

Το οποίον: κάτι χρήσιμο έκαμα κι’ εγώ στη ζωή μου για τον πλησίον!

Αγάπη και ζάλη

Μερικές σελίδες, ό,τι διασώθηκε τέλος πάντων, από ένα νόστιμο εγχείρημα της νιότης μας.

Η Αγάπη και ζάλη κυκλοφόρησε ως φυλλάδιο, εκτός εμπορίου, αναμεταξύ μας, σε όχι παραπάνω από καμμιά δεκαριά άντε δεκαπενταριά το πολύ χειροποίητα αντίγραφα.
Τα κάναμε διάφορα τέτοια.
Βασικά πειραματιζόμασταν απάνω στη φόρμα μιας μοντέρνας λαϊκής φυλλάδας.

(*) Με κλικ απάνω τους, οι εικόνες μεγαλώνουν και μπορείτε να διαβάσετε κιόλας.

ΜΠΟΥΝΙΔΙ & ΘΕΩΡΙΑ

Δύο γκαγκάν μανιφέστα συν ένα ποίημα 

Στην μνήμη του Arthur Cravan

1.

«Ο ποιητής αντιμέτωπος με το λευκό χαρτί».

Tί μπούρδα κι’ αυτή;! –

Το λευκό χαρτί είναι απλώς λευκό χαρτί, μια παλαίστρα τροποντινά, ένα ρινγκ.

Αντίπαλος του ποιητή είναι η ίδια η ζωή, ο Τρομάρας με τ’ όνομα, ο Κδώα, ο Κομφορμίστας κ.ο.κ. – ακολουθεί αναλυτικός κατάλογος.

Έτσι;

Έτσι!

(Καλά λέω).

Οι στίχοι, τίποτε άλλο από λαβές θεαματικές, κροσέ περίφημα, σπασμένες μύτες και δόντια, μάτια μαυρισμένα, αίματα...

(Η λεγόμενη κριτική, απλώς ένα γραφείο στοιχημάτων).

Κι’ ας φωνάζουνε και κράζουνε τα κορόϊδα:

– ΠΟΙΗΣΗ ΣΙΚΕ ΑΠΑΤΗ!

( Αφιερώνω αυτό το σημείωμα στη μνήμη του Arthur Cravan ).

2.

Από άποψη ήθους, στάσης ζωής, εκτιμώ ιδιαίτερα κάτι περιπτώσεις σαν τον Βελιμίρ Χλέμπνικωφ, τον Βόλφγκανγκ Σούλτσε ή Wols, τον δικό μας τον Γιώργο Β. Μακρή επίσης...

(Και πολλούς άλλους φυσικά...)

Ποιητές οι οποίοι συμμετείχαν ενεργά στα καλλιτεχνικά τεκταινόμενα των καιρών τους, κι’ άφισαν τη σφραγίδα τους σ’ αυτά, χωρίς ωστόσο την παραμικρή έπαρση και κυρίως χωρίς τη μικροαστική φιλοδοξία για καριέρα ή έστω κι’ υστεροφημία. Νομίζω μάλιστα πως κανείς από τους τρεις δεν έβγαλε εν ζωή ατομική ποιητική συλλογή.

Εκτιμώ επίσης τον Αρτύρ Κραβάν, λίγο ιδιόρρυθμος αυτός, αντιφιλόδοξο θα τον έλεγα, δηλ. φιλόδοξο απ’ την ανάποδη. Άσε που έπαιζε και μποξ.

ποίημα:

ντολτσε βιτα

Βιολί

Μπουνιές

Παχυδερμία.

Μου, ξου, φου

(και ρου βεβαίως, αμέ, αλλά).

Η γκόμενα:

ποιήτρια, ανυπερθέτως.

Τα γαλλικά:

φαρσί.

Κραβάν –

Γκαν-γκάν.

Σημειωτέον:

Η σαγιονάρα πλαστική βεβαίως,

αλά Παΐσιος

ή Άσιμος – αναλόγως τα κέφια μου.

 

(*) Το πρώτο σημείωμα πρωτοδημοσιεύτηκε στο καλό πυγμαχικό περιοδικό Φαρφουλάς.

Λαγαπού

Το φεγγαρόφωτο απόψε στάζει σορόπια

Του μπάκακα τα ρεφρέν, αχ, πώς αναστατώνουν τις άγριες καρδιές.

1+1= ?

σε ρωτάω

Τ ρ ί α !

μ’ απαντάς, τα μάτια μισοκλείνοντας σάμπως

χαμένη σ’ ένα όνειρο αριθμών

Και με παρασέρνεις στα βραχάκια από πίσω, για να σε βιάσω.

Μούζικα: μπάκαξ άδων.

Φωτογραφίες: Η φωτό του ποιητή με το "πρόσωπο" είναι από το αρχοντικό της Ντορίνας και του Δαμιανού, στη Χιλιαδού, στη Λάμαρη, άνωθεν της περίφημης Παραλίας του Δαμιανού.

ΡΑΚΙ, ΝΤΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΡΟΜΑΝΤΖΕΣ

Μερικές ακόμη φωτογραφίες από μιαν επίσκεψη στα φιλαράκια μας.

  

*

Τα κυάλια. Σπουδαία κυάλια - του Κόκκινου Στρατού παρακαλώ, "Made In CCCP". 

Από την Εύβοια βλέπεις Στοκχόλμη! 

Τα κυάλια λοιπόν τα έφερε από την Λ.Δ. της Τσεχοσλοβακίας οπού γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Δαμιανός. Ωραίος ο Δαμιανός. Παιδί των λουλουδιών. Σχετιζότανε με τους Plastic People of the Universe, το θρυλικό αντεργκράουντ συγκρότημα, οπότε είχε μπελάδες με τις αρχές. Οπότε τα μάζεψε, πήρε τα κυάλια, μερικά βιβλία κι' ήρθε στην Ελλάδα για να βρει την Ντορίνα. Την Παραλία του Δαμιανού την ξέρετε, δική του. Έζησε εκεί 20 χρόνια σε μια σπηλιά...

(*) Ο σκύλος είναι ο Ψουψού. Νταμ και Ψουψού, ωραίοι και οι δυο τους. Στην άλλη φωτό, η Ντορίνα μας δείχνει χάρτες του ουρανού και καταστρώνουμε σχέδια.