ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΓΟΥΣΤΟΣ
Είν’ ωραία αυτή την εποχή
στο Σαιν Τροπέ
ξημερώματα στο
λιμανάκι
καφεδάκι
τσιγαράκι
γιατί όχι και γλυκάκι
ό,τι διαθέτει το κατάστημα
μόλις άνοιξε
τα κρουασάν δεν βγήκαν
ακόμα
καλό εν τοιαύτη
περιπτώσει το μαμαδίστικο λεγόμενο οπού περίσσεψε
από
χθες
κρέμα με πτι μπέρ και
ζελέ κεράσι
μέγκλα
οι χωροφύλακες
γλυκύτατοι κι’ αυτοί φτυστοί όλοι τους ο Λουΐ Ντε Φινές
βρε κι’ αναρωτιόμουν
πάντα ο Λουΐ Ντε Φινές ποιον μου θυμίζει
τον μπάρμπα μου τον
Κλέαρχο μου θυμίζει
σου λεν μπονζούρ μεσιέ
και μέρα που ’ναι καλή παναγιά
με κάτι αστείες
γκριμάτσες και χειρονομίες σου δείχνουν την έγνοια τους
για
το «πρόσωπο»
όλα καλά
απλώς κουτουλάει απ’
τη νύστα η αγαπούλα
σα χτυπήσει ένα μαμάν θα δείτε πώς θ’ αρχίσει να κελαϊδάει
την ξέρω…
Ωραία μάγκες μου είν’
εδώ
στο Σαιν Τροπέ
κι’ εύκολη η ζωή σαν
ποίημα και δεν χρειάζεται να γράφεις απλώς τα ξύνεις.
Αν δεν μας άρεσε στο
Σαιν Τροπέ δεν είμαστε κορόϊδα τώρα θα ’μασταν
στη
Χονολουλού.
Αλλιώς... στη Ζούγκλα
με τον Ταρζάν.
Αμ’ πώς.
Φωτογραφίες:
(άνω) Το Σαιν Τροπέ με τα μάτια της καλής μου. Το αγουροξυπνημένο κατατοπιστικό σημείωμά της:
«Ξυμέρωμα. Το καφφενείο
ανοιχτή. Ουρά στο φούρνο για τυρόπιττα. Το πλοίο στον ώρα του. Η πανσέληνως
ξέμεινε…»
Μάλλον πρόκειται για το
λιμάνι της Δονούσας.
(κάτω) Ο ποιητής μπροστά σε μια βρυσούλα πάλι στο Σαιν Τροπέ, στην Άνδρο.
Σημείωση: Ο πρώτος στίχος είναι παραφθορά μιας ατάκας του τρομερού Γιώργου Μούτσιου σε ρόλο ρεμαλιού μπήτνικ σε μια παλιά ελληνική ταινία.
Την αναφέρει συχνά ο Μπιλ.
Τραγούδι: Γιώργος Μούτσιος, Μια Παναγιά, λόγω της ημέρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου