Μου έστειλε η
Γιασεμή τούτ’ το γραπτό της, ως μήνυμα, 31/5 πρωΐ, αχάραγα. Πολύ συγκινήθηκα.
Ο μπαμπάς
-Είναι αυτός που όταν ταξιδεύεις σε περιμένει στη στάση-Είναι αυτός που όταν είσαι μικρός παίζετε σαν να μην υπάρχει αύριο-Είναι αυτός πόσο παίζει τραγούδια στην κιθάρα για να σε κοιμίσει-Είναι αυτός που σε καθοδηγήσει στο να μάθεις κιθάρα-Είναι αυτός πώς σε μία συναυλία επειδή ήσουν μικρός σε έπαιρνε καλιακούτσα για να βλέπεις-Είναι αυτός που σε έμαθε να ανάβεις και να σβήνεις τη φωτιά στο τζάκι-Είναι αυτός που σε έμαθε τους πιο αστείους χορούς-Και το πιο βασικό είναι ΑΥΤΟΣ, ο μπαμπάς σου που δεν θα τον ξεχάσεις ποτέ.
(Ε, συγκινήθηκα, τί να λέμε τώρα ...)
Φωτό: Στο καφενείο, με την Γιασεμί
– κουβεντιάζοντας περί Αστερίξ, Κοκομπίλ,
Σεραφίνο, Σπουργίτι, Μαφάλντα, Κόρτο Μαλτέζε, Φρηκ Μπράδερς και
περί Ντόναλντ του απατεώνα ή η διήγηση του ιμπεριαλισμού στα παιδιά... και άλλα
τινά.
Τα δάκρυά σου - όλα μου τα λεφτά!
Βλέπε επίσης ΕΔΩ: Η Γιασεμί κι’ ο μπαμπά-Γκαγκάν της προβάρουν ένα τραγούδι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου