Δύο ποιήματα

ΑΜΑ ΖΟΥΣΑΜΕ ΑΙΩΝΙΑ…

[ Με τον τρόπο διάφορων ποιητών: από Μπρεχτ και Τζαρά ίσαμε Αραμπατζή κ.ά. ]

Άμα ζούσαμε αιώνια

θάχε πλάκα ο βιοπορισμός, το κυνήγι του χρήματος κι’ όλ’ αυτά.

Αλλά – φευ! – ζούμε λίγο, γι’ αυτό ο βιοπορισμός κ.τ.λ. δεν έχουν πλάκα καθόλου.

Άνθρωπε! Μη χάνεις τον καιρό σου… Τεμπέλιαζε όσο μπορείς

στο καφενείο με τον κόσμο,

στ’ αστέρια με το αμόρε,

στο μοναχικό καμαράκι σου κυττάζοντας το ταβάνι

ακούγοντας ραδιόφωνο είτε γράφοντας

ποιήματα.

Όποιος τεμπελιάζει βρίσκει πράγματα, όλα τα βρίσκει!

( εκτός από λεφτά, εννοείται, αλλά ποιος τα γαμεί τα λεφτά; )

Σχολιάζει η Θέκλα: Επιμένουμε «στις πλούσιες από θηράματα αργίες μας».

– Έτσι Θέκλα, και με μάγια θρεφόμεθα νέα ωσάν τον κόσμο!

                                                                        Ο νοών νοείτω, εννοείται, φυσικά.

ΠΟΚΟ ΑΡΤΙΣΤΑ ΠΟΚΟ ΤΟΥΡΙΣΤΑ...

1.

Τα υπάρχοντά μου:

βιβλία κυρίως

και χαρτιά, πολλά χαρτιά, ποιήματα και τέτοια.

Κατά τ’ άλλα:

κάτι τζάντζαλα, χωράν όλα σ’ ένα σακκίδιο ταξιδιωτικό.

(Κατάλαβες δηλ. Τζουζέπε: σκρίβι πουτάνα!)

(*) Σημ.: Τον τελευταίο στίχο τον έχω διαγράψει στο χειρόγραφο, ως ευκόλως εννοούμενο μα λέω να τον κρατήσω, διότι αναγνωρίζουμε και το δικαίωμα των ηλίθιων μπάτσων και συναφών επαγγελμάτων, π.χ. φιλολόγων, κριτικών της ποιήσεως κλπ. στο αυτονόητό τους – και ουχί μόνον το δικό μας.

Στο βαθμό βεβαίως που τα αυτονόητα δεν βλάπτουν κανέναν ή έστω ωφελούν ως γελοία...

2.

ΕΜΕΙΣ

Χειμώνα - καλοκαίρι

στην πόλη

είτε στις εξοχές

στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό

και στα γράμματα ακόμα

εμείς – τουρίστες!

Άνευ ευθυνών

Άνευ ορίων άνευ όρων

Και εκ των ων ουκ άνευ σας.

                                        

(*) Το σκίτσο είναι βεβαίως του Gerhard Seyfried.

Η φωτογραφία στη μέση είναι από μια εκδήλωσή μας στο ΕΑΤ-ΕΣΑ για τα 100 χρόνια του Οκτώβρη ’17. Βλέπω τον Σταύρο τον Καπλανίδη και τον Μήτσο τον Πουλικάκο. Αυτός που δεν φαίνεται θα είναι ή ο Τέος ή ο Περικλής.