Τα μπλουζ του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου

- Τρία γκαγκάν σινεφίλ σημειώματα στο facebook, Φλεβάρης ’19 -

1

Χτες βράδυ είχαμε μια ωραία κουβεντούλα εδώ στο φουμπού, στο τσαρδί του Μπιλ, περί ΝΕΚ, που απ’ ό,τι είδα συνεχίζονταν και το πρωΐ με αμείωτο ενδιαφέρον.

Είναι γνωστό ότι ο κινηματογράφος διεθνώς εκχολυγουντίζεται με ραγδαίους ρυθμούς, – στην Ελλάδα πρώτοι και καλύτεροι φυσικά!

(«Βρέχει ραβδαίως!» που λέει κάπου ένας συμπαθής αγράμματος ήρωας του Παπαδιαμάντη...)

Σμαραγδής και τσέλιγκες, μάγκες μου.

Εγώ θα πω: και Λάνθιμος.

Ώπα! Σιγά τα ωά!

Κι’ όμως έχουμε μια σπουδαία κινηματογραφία εδώ στην Ελλάδα, για την οποία θα έπρεπε να είμαστε περήφανοι ως έλληνες και ως σινεφίλ...

Εμείς στην κουβεντούλα μας αναφερθήκαμε στο 0,2-0,5% αυτής της σπουδαίας κινηματογραφίας.

Μιλάμε για ταινίες μπορεί και βραβευμένες αλλά κι’ άλλες, υπόγειες, χαμηλού κόστους, καλτ, πειραματικές, αριστουργήματα μάλλον άγνωστα στο ευρύ κοινό (όπως π.χ. ο Ηλεκτρικός Άγγελος τον οποίο ανέφερε ένας φίλος, δεν θυμάμαι το όνομά του αυτή τη στιγμή...)

Το ευχάριστο είναι ότι αυτός ο κινηματογράφος έχει ακόμα πολλούς και – όχι να το παινευτούμε – αξιόλογους φίλους, που δεν τη βρίσκουμε ούτε με τα κλισέ ούτε με την γιαλατζί «πρόκληση» των πάσα λογής μόδιστρων της λεγόμενης 7ης τέχνης.

Το δυσάρεστο είναι ότι κερδάνε οι τσέλιγκες, προσώρας. Και κερδάνε, διότι δεν ξέρουν τί χάνουν! Διότι είναι άσχετοι με την ομορφιά!

2

Προτιμώ να ξαναδώ 10 φορές το Ζαμπρίσκι Πόϊντ, 9 φορές το Τεμρόκ, 8 φορές το Μόργκαν ο Τρελλός Εραστής, 7 φορές τα Κουρέλια τραγουδάνε ακόμα κλπ. κλπ. κλπ. – παρά να ξαναϋποστώ έστω κι’ ένα τρέϊλερ του Λάνθιμου.

Χίλιες φορές τα πειραματικά φιλμάκια φίλων!

Βάνω ένα στη τύχη...

1... του Τέου Ρόμβου

Μια ταινία μικρού μήκους γυρισμένη στο Παρίσι το 1969 σε σκηνοθεσία Τέου Ρόμβου. Παίζουν η Λευκή Μολφέση, ο Φρανσουά Γκαρνιέ και ο Τάκης Γιαννακόπουλος. Στην κάμερα ο Νίκος Θεοδοσίου. Στο μοντάζ βοήθησαν ο Κώστας Φέρρης και ο Δήμος Θέος.

3

Σκέφτηκα ένα νέο κινηματογραφικό βραβείο, μπορούμε να το ονομάσομε Κόκκινο Κότσυφα (ή Μαυροκόκκινο Πουλί, Red Blackbird τέλος πάντων στα ξένα…) το οποίο απονέμουμε σ’ όποιον κι’ ό,τι γουστάρουμε.

Απόψε βραβεύουμε τον πρόσφατα εκλιπόντα φίλο μας Χρήστο Ζυγομαλά, πρωταγωνιστή ούτως ειπείν στο πειραματικό αυτό ταινιάκι μικρού μήκους του ’86, του Γιάννη Παρασκευόπουλου: 27 λεπτά γεμάτα δράση και γέλιο, όνειρα, πιστολίδι, τρελλές πηλάλες... Κι’ ωραίο σάουντρακ.*

Το βίντεο μου το έστειλε η Μαριλίζ, η οποία συμμετείχε ως βοηθός σκηνοθέτου στο ταινιάκι, και την ευχαριστώ. Μας χάρισε μιαν απρόσμενη συγκίνηση.

( Γειά σου Μαριλιζάκι, σ’ ευχαριστώ πολύ !)

(*) Δεν ξέρω αν έχει αφαιρεθεί ο ήχος λόγω τίποτε πνευματικών δικαιωμάτων ή ευθύνεται μια βλάβη στο λάπτοπ, που ελπίζω να επιδιορθωθεί σύντομα, εγώ πάντως το παρακολούθησα ως βουβή κωμωδία. Μέχρι δακρύων γέλασα, τί να λέμε...

(ΥΓ. Υποσημείωση: όντως, μετά το ζενερίκ γιοκ ήχος…)

*

παραρτημα

Μερικές από τις ταινίες που θυμηθήκαμε το πρώτο βράδυ, παραλείποντας επίτηδες τις ασπρόμαυρες για να μη μπλέξουμε...

Τα Χρώματα της Ίριδος, η σκηνή με τον Κώστα Σφήκα, τον μυστήριο με την ομπρέλα οπού... 
(η συνέχεια επί της οθόνης)

Μανία, τρέϊλερ
(Ο Άρης ο Βαμπίρ της Πλατείας...)

Ηλεκτρικός Άγγελος, τρέϊλερ

Εξόριστος στην Κεντρική Λεωφόρο, απόσπασμα
(Υποσημείωση: Ο Ζερβός γενικώς δεν βλέπεται, αλλά αυτή η ταινία "λέει", και λέει πολλά, περισσότερα απ' ό,τι μας είπε ποτέ ο Σμαραγδής ή ο Λάνθιμος!)

Οι Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας, απόσπασμα
("Ο αδελφός σας είναι μεγάλος καλλιτέχνης!" - πολύ μ' αρέσουν αυτά τα σύντομα μα καίρια περάσματα του Κώστα από τις ταινίες του ΝΕΚ...)

Πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι κι' ο τραυματισμένος καλλιτέχνης αναστενάζει..., τρέϊλερ
(Η ταινία που μας άλλαξε τα φώτα, μας πήρε και στο λαιμό της κ.ο.κ.)