Σχετικά με το περιβόητο γκράφιτι στο Πολυτεχνείο

- Μια γκαγκάν ανακοίνωση της 10 Μαρτίου 2015 -

Εν συντομία: εγώ θα προτιμούσα το Πολυτεχνείο και όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας «κόκκινα», υπό κατάληψη διαρκείας. Θυελλώδεις συνελεύσεις και πάρτυ και ανοιχτά μαθήματα από δασκάλους της ανησυχίας και της αμφισβήτησης, καλεσμένους από την ίδια τη νεολαία, κι’ όχι αποκλειστικά απάνω στο αντικείμενο μιας κρετινώδους ειδίκευσης.

Με απ’ όλα κι’ όλους μέσα, εξόν την αστυνομία!

Και  φ υ σ ι κ ά,  τα θαυμαστά κλασσικά κτίρια «περιποιημένα» όπως πρέπει, με ευφάνταστα πόστερ και γκράφιτι και παντιέρες...

Για το γκράφιτι της Στουρναροπατησίων, αν επιμένετε, λέω μόνο ότι με ενοχλεί ο γιγαντισμός που δεν αφήνει ελεύθερο χώρο για ωραίο διάλογο κλπ. κλπ.

Πίσω από κάθε γιγαντισμό βρίσκεται ένας μικρός εξουσιαστής. Έτσι λέω εγώ.

Τα γκράφιτι ή θα είναι αντιεξουσιαστικά ή δεν έχουν λόγο ύπαρξης.

Κατά τ’ άλλα :

Άνοιξη!

Στις 21 Μαρτίου γιορτάζουμε την ποίηση.

Στις 22 του Μάρτη, ιστορική μέρα, ας βάζουμε σιγά-σιγά μπροστά το Μάη της νέας εποχής.

Δύο άλλες γνώμες, με τις οποίες συμφωνώ αλλά διαφωνώ εμμένοντας στην δική μου γνώμη:

Μάνος Στεφανίδης, από το προσωπικό του μπλογκ: Να γνωρίσουμε τα κτίσματα, να αγαπήσουμε τους ανθρώπους

Χρήστος Ξανθάκης, στο Provocateur, εδώ: Το γκραφίτι της οργής