Ντόλτσε βίτα

[ Διάβαζα πρόσφατα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάτι που γράφαν περί κατάργησης του πεντακοσάρικου. Ευρωκαλύτερα λέγαν οι γύφτοι στο παζάρι τα ευρώ, θυμίζοντάς μας την περίφημη διαφήμιση «Με το ευρώ, καλύτερα!» τότε που ήταν να μπούμε στο ευρώ. Η συζήτηση τελικά δεν είναι τωρινή, υπάρχει αυτή η σκέψη 2-3 χρόνια τουλάχιστον, απ’ ό,τι είδα ψάξαντας στο διαδίκτυο. Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες, άλλωστε δεν μας αφορά ποσώς το θέμα…

Βρήκα σήμερα κάτι ημερολόγια του 2012-13, πολύ ενδιαφέροντα. Αντιγράφω μερικές αράδες: ]

Σημαδιακή μέρα. – Χτες είδα, έπιασα στα χέρια μου πρώτη φορά χαρτονόμισμα των 500 ευρώ. Επίσης βρήκα στο δρόμο μια δεκάρα τρύπια το Βασιλείου της Ψωροκώσταινας. Αυθεντική δεκάρα! Είμαι συγκινημένος…

Ερώτημα: Πώς διάβολο ξοδεύονται 500 ευρώ.

Απάντηση:

Έλα ντε; Δεν ξοδεύονται!

Το πεντακοσάρι είναι ένα κωλόχαρτο, για συναλλαγές σε επίπεδο τραπεζών και τα τοιαύτα. Τα 500 ευρώ πες πως δεν υπάρχουν. Ωραίο χαρτονόμισμα, το θαύμασα, δεν λέω, ας πούμε κι’ ότι συγκινήθηκα – αλλά όχι έτσι όπως θα με συγκινούσε επί παραδείγματι ένα έργο του Πικάσσο.

Ενώ η δεκάρα…

Μεγάλο πράμα μια δεκάρα!

Παίρνεις το κορίτσι και βουρ, σε μια ακρογιαλιά, αγκαλιά, κυττάτε το ηλιοβασίλεμα, σκέτη μαγεία και γουργουρίζουνε τ’ άντερά σας μαζί σκοπούς της αγάπης και της λόρδας που σας κόβει.

Με μια δεκάρα, κάνεις όνειρα…

(Ζει ο άνθρωπος δίχως όνειρα, πώς να ζήσει, δεν ζει!)

Τί όνειρα όμως να κάνεις με ένα χαρτονόμισμα των 500 ευρώ; – Έχουν τρύπα τα χαρτονομίσματα των 500 ευρώ; Δεν έχουν!

[ Γράφω κι’ άλλα μα δε βαριέσαι… Κάτι σκόρπια, έτσι όπως σταματά το βλέμμα μου: ]

Με πεντακοσάρικο δεν πας ν’ αγοράσεις ψωμί, ούτε βιβλία… Καλά το λέω κωλόχαρτο!

Ο φίλος μου ο Μέγκλης, που έδωσε πέρυσι μέσα σε δυο μέρες 800 και 300 ευρώ, σχεδόν δηλ. όλο του τον μισθό για βιβλία, (ΣΗΜ.: αναφέρομαι στην «τρύπα» του Μπασιάκ, το βιβλιοπωλείο μας στην Αμαλιάδα – ο Μέγκλης, φίλος, φυσικός το επάγγελμα και πιανίστας, τρελλάρας, ανηψιός ειρήσθω εν παρόδω του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου… Περισσότερα για την «τρύπα» μας ΕΔΩ) ο άνθρωπος μας μέτρησε φτύνοντάς τα πρώτα φυσικά πενηντάρικα, ούτε καν κατοστάρικα ή άντε νάτανε ένα κατοστάρικο.

Έχω καιρό να τον δω, πόσο νάναι άραγε σήμερα ο μισθός του μετά τις νέες περικοπές;

Πολλοί απ’ τους παλιούς πελάτες της «τρύπας» ζήτημα είναι αν παίρνουν 500 ευρώ μισθό. 470 (ολογράφως: τετρακόσια εβδομήντα!) μου είπε η άλλη – και προφανώς δεν τα παίρνει σε πεντακοσάρικα… κλπ. κλπ. κλπ.

Τραγούδι: On the Sunny Side of the Street, σε α’ εκτέλεση από τον Ρίτσμαν κι’ άλλη μια, της ίδιας εποχής, που μ’ αρέ πολύ, από τον Τεντ Λιούις…

(“If I never have a cent, I’ll be rich as Rockefeller…”)

(*) Η ζωγραφιά είναι βεβαίως του Γιοκούς, Μεγάλα κέφια ή κάπως έτσι το τιτλοφορεί. Μολύβια, ακρυλικά κ.ά., η γνωστή μεικτή τεχνική του, σε μπλοκάκι σημειώσεων.

Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι πρόκειται για την Σοφία Λώρεν.

Λάθος! Το κορίτσι είναι.