Εναντίον του ελληνικού ήλιου!

«Σύννεφα ξεκουτιάρικα διασημότητες της αιθρίας…»

                                                                        Νίκος Καρούζος

Δεν μ’ ενθουσιάζει ο ήλιος της πατρίδος μας.

Προτιμάω τα σύννεφα.

Στις συννεφιές αναγνωρίζω την κινητή γιορτή της νεότητός μας, την οποία αρνούμαι ν’ αποκηρύξω.

Δεν ξέρω αν έχουμε ηττηθεί. Ίσως και να ’χουμε…

Είναι λέει ο ήλιος η βαριά βιομηχανία της πατρίδος μας.

Είναι ο ήλιος, που φέρνει στην Ελλάδα ανόητους τουρίστες π’ αφίνουν εδώ τα λεφτά τους διότι δεν έχουν και τίποτα άλλο ν’ αφίσουν.

Είναι ο ήλιος, που μεταμορφώνει τους αφελείς (κάποτε, άλλοτε) χωρικούς σε υπηρέτες και πονηρούς επιχειρηματίες της αρπαχτής.

Εγώ λέω: ξεπούλημα.

Τα σύννεφα όμως είναι η ανίκητη νεότης μας.

Βλέπω κάτι σύννεφα κουρασμένα. Αναγνωρίζω σ’ αυτά τον νεαρό Τεό, τον φίλο μου τον Μπόλοξ, την Έρση την μπαλαρίνα, τον Μάριο, τον αδελφό του Μάριου (δεν θυμάμαι το όνομά του). Εικοσάχρονοι κουρελοτουρίστες στην Ιταλία.

Κουρελήδες, αν και πανέμορφοι…

Βγάζουμε τις σουλουμπάμιες μας και βολευόμαστε μια χαρά στον περίβολο μιας εκκλησιάς.

Μας ξυπνούν αχάραγα οι άσπλαχνοι καραμπινιέροι με τα κλομπς.

– Τα χαρτιά σας κύριοι.

– Ρε, βα και φακούλο ρε, που θα μας πείτε και κύριοι!

Ο ελληνικός ήλιος είναι ιταλοί καραμπινιέροι, κι’ ακόμα χειρότερος!

Φωτό: Μια αφίσσα οπού τοιχοκολλήθηκε αυτές τις μέρες σε γραφεία του ΟΑΕΔ. Κατάπτυστη βεβαίως από εμάς τουλάχιστον, εξοργιστική μα οφείλουμε να ομολογήσουμε ωμά και κυνικά ειλικρινής καθότι παρομοιάζει τον "all inclusive" κλπ. σύγχρονο τουρισμό με τον πόλεμο. Έτσι είναι.

Τη φωτογραφία την ανάρτησε στο φέϊσμπουκ η σελίδα Αντίλογος, με τη λεζάντα αυτή:

Αφίσα στον ΟΑΕΔ. 
Ανειδίκευτα χέρια
τροφή
στην κιμαδομηχανή.
Έχουμε πόλεμο
μη το γελάς.

Εγώ πήρα την φωτογραφία από τον Σπύρο τον Σιάτρα ο οποίος την σχολίασε ως εξής:

Να σχολιάσει κανείς τι;
Την επιλογή του δημιουργικού τμήματος της εταιρίας;
Το τμήμα μάρκετινγκ της εταιρίας που ενέκρινε την αφίσα και το κόνσεπτ;
Την αποδοχή από μεριάς του ΟΑΕΔ να αναρτήσει την αφίσα;
Το υπουργείο τουρισμού που πιθανά -και σε αυτό- έχει άγνοια;
Τα σωματεία ξενοδοχοϋπαλλήλων και εργαζομένων στον τουρισμό που δεν έχουν κράξει;
Την μη αντίδραση από μεριάς διδασκόντων στο τουριστικό αντικείμενο;
Τι από όλα αυτά και άλλα ακόμη;
Κάποιοι -ελάχιστοι ίσως- δεν επιλέξαμε να διδάσκουμε μαθητές για να βγάλουμε φτηνό "κιμά" στο "σφαγείο" του τουρισμού.
Ούτε αναλώσιμους φαντάρους - υποψήφια θύματα στον τουριστικό πόλεμο.
Περήφανους εργαζόμενους οραματιζόμασταν να βγάζουμε, με θετικό τρόπο σκέψης, με ενσυναίσθηση, με αξιοπρέπεια, με σεβασμό στην ζωή, στην διαφορετικότητα ανθρώπων και πολιτισμών.
Αντίθετα, ο βλοσυρός "θείος Σαμ" καλούσε σε επιστράτευση άνεργους, ανθρώπους χωρίς ελπίδα, "νέους και υγιείς", "πατριώτες", υπάκουους, "νέους για να τους κάνει άντρες", με χαμηλή ή καθόλου κριτική σκέψη, χωρίς αυτοεκτίμηση, για να μπουν εθελοντικά στον στρατό και να ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ, με προοπτική να σκοτώσουν και να σκοτωθούν. Αποτέλεσμα εκατομμύρια νεκρών και σακατεμένων, κατστροφές χωρών, μνημείων, ιστορίας, ανθρωπιάς.
Η "δικιά μας", η "παλαιά" αίσθηση περι Τουρισμού δεν ήταν ποτέ τέτοια.
Ούτε σε σχέση με τους εργαζόμενους, ούτε σε σχέση με το -όπως το έχουν καταντήσει- "προϊόν".
Ποιός Ξένιος Δίας, ποια ευγένεια, ποιός σεβασμός, ποιά ενσυναίσθηση μπορεί να πηγάζει μέσα από μια τέτοια αφίσα;
Θα μου πεις , τι ψάχνω τώρα...
Στο χαράκωμα, οι υψηλές ιδέες πάνε περίπατο.
Και μάλλον δίκιο θα έχεις.

Φωτό: ο Σίμος, ο αρχηγός μας.