Πλησιάζοντας επέτειος...

Α, ΡΕ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ

Τί μου θύμισε ο Δεληγιάννης...

Δεν φτάνει που ’μαι ξεχασιάρης εκ φύσεως αλλά κι’ εκ πεποιθήσεως, γερνάμε κιόλας και ξεχνάμε... Τεσπα.

Πριν κάνα μισόν αιώνα πήγαινα με τους γέρους μου στη "Σαγιονάρα" πότε-πότε. Δεν ήμουν ποτέ γλυκατζής. Προτιμούσα τις ψησταριές στη Χασιά, στο Γραμματικό κλπ. Ούτε κρέατα έτρωγα, τίποτε δεν έτρωγα, μόνο ντομάτες. Με ντομάτες μεγάλωσα. Αλλά μ’ αρέσαν κι’ οι βόλτες.

Και το ταμ-ταμ επίσης μ’ άρεσε αλλά καταργήθηκε πριν προλάβω ν’ αποκτήσω σχέση ουσιαστική μαζί του...

Κάπου κοντά εκεί στη Σαγιονάρα είχανε τη φωλίτσα τους κι’ η κυρά Γιώργαινα με τον Γιώργο της, αν δεν με απατά η μνήμη.

Ο μεγάλος μας δικτάκτωρ κι’ έτσι!

Είπαμε: γερνάμε, ξεχνάμε...

Διορθώστε με, σεις οι νέοι προπάντων.

Επίσης μ’ άρεσαν πολύ κάτι εκδρομές στον Ισθμό. Στριμωχνόμασταν δέκα νομά σ’ ένα αμά, ένα Σίμκα, μπλε σαν της πατρίδος μας τη σημαία, και κεφτεδάκια για να κάνουμε πικ-νικ.

(Στη φωτό: ο Γκαγκάν πιτσιρικάς, στην αγκαλιά της αγαπημένης μου εξαδέλφης Αλέκας, μετέπειτα γιατρίνα, γυναικολόγος, μαχητική φεμινίστρια και στέλεχος του Ομίλου Πρωταγόρας του Μιχάλη Ράπτη-Πάμπλο. Πίσω από το κεφάλι της Αλέκας διακρίνεται το Πουλί.)

Είχαμε χούντα τότε. Καλά ήταν! Λίγα θυμάμαι: τους εσατζήδες τους θυμάμαι, μου είχανε δασκαλέψει οι γέροι πως αυτούς τους φοβόμαστε. Θυμάμαι επίσης τον τελικό ΠΑΟ-Άγιαξ στο Γουέμπλεϊ. Δήλωσα στο σχολείο πως είμαι με τον Άγιαξ. Ένας συμμαθητής, πιθανόν γυιος εσατζή, μ’ έβαλε κάτω και μου έδωσε να φάω κόλλα υγρή για να μάθω.

Κάτι δισκάκια του Μίκη Θεοδωράκη οι γέροι μου τα είχανε κρυμμένα στο πατάρι. Τα έβγαλαν μια μέρα κάτι μέρες μετά το Πολυτεχνείο, μόλις ανακοινώθηκε πως έπεσε ο Παπαδόπουλος και κάναμε ένα ωραίο οικογενειακό πάρτυ, το θυμάμαι ακόμα. Μετά ανακοινώθηκε πως αναλαμβάνει ο Ιωαννίδης και τέρμα το πάρτυ, κρυφτήκαν πάλι οι δίσκοι – και μη θαρρείτε τίποτε φοβερό, το «Βάρκα στο γιαλό» κι’ άλλα τέτοια... ε;

(Για τις μέρες του Πολυτεχνείου ’73 αναφέρω κάποια πράματα αλλού...)

Ό,τι μπορούμε να θυμόμαστε καλό είναι να το θυμόμαστε, νομίζω...

Τραγούδι: Άνευ ουσίας, άνευ σημασίας...

Γράφει ο Μήτσος, ξημερώματα 21 Απριλίου 2018:

Σαν σήμερα, τέτοια ώρα περίπου, 3-4 το πρωί, πριν 51 χρόνια, (για πότε περάσανε!!) άρχισαν τα νεώτερά μας ντράβαλα!!!

"Αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν".....................

Περάστε να σας δούμε λίγο,...

Για πέστε μου από πού να φύγω!!!...

Τρέχα!!! Στην άκρη του δρόμου

παραμονεύει ο άρχων του τρόμου!!!...

Για μένα ;...Για σένα ;...Για μάς ;;!!!"

Πώς, πού και πότε πρέπει;...Ο κύριος αποκεί μας βλέπει!!...

Κάτι τέτοια (μεταξύ άλλων) παίζαμε (διαλαθόντες της προσοχής των δυνάμεων ασφαλείας!!!🙃) εκεί, στο γύρισμα ’60s-’70s....

Άλλοι σε μπουάτ-μουάτ (όπως τις έλεγε ο Λαδάς!!) και άλλοι σε κλαμπάκια (τα λίγο αργότερα και κωλάδικα επικαλούμενα), όπου εξ άλλου και εξακολουθούμε να κρούουμε τα όργανά μας.......

ΑΝΕΥ ΣΗΜΑΣΙΑΣ, ΑΝΕΥ ΟΥΣΙΑΣ

Παίζουν: Γιάννης Σπάθας ηλ. κιθάρες, κουδούνα / Δήμης Παπαχρήστου(RIP) ηλ. κιθάρα / Νίκος Πολίτης ηλ. κιθάρα / Λάκης Διακογιάννης τενόρο σαξόφωνο, μαρίμπα / Mikel Frog κλαρίνο / Γιώργος Μαγκλάρας βιολί / Δημήτρης Πολύτιμος πιάνο / Γιώργος Φιλιππίδης (RIP) ηλ. μπάσο / Γιώργος Τρανταλίδης ντράμς / Δ.Π. φωνή, φωνητικά, μαράκες, κουδούνα, κουδουνάκια, πιάνο.

Στα φωνητικά: Βλάσης Μπονάτσος (RIP) / Παύλος Σιδηρόπουλος (RIP) / Νίκος Τσιλογιάννης / Δημήτρης Πολύτιμος / Αλέκος Μπουγιούρης / Δημήτρης Παπασάββας / Νίκος Πολίτης / Βασίλης Ντάλας (RIP) / Δέσποινα Τομαζάνη / και ο Άγγελος Μαστοράκης(RIP).....

Όλ’ αυτά,στα παλιά στούντια της Columbia, με ηχολήπτη τον εξαιρετικό και τζέντλεμαν Στέλιο Γιαννακόπουλο!!!

Λόγια: Δ.Π… Μουσική: Δ.Π. / Αντώνης Τριανταφύλλου.

Φωτό εξωφύλλου: Παναγιώτης Κουτρουμπούσης.

Το σκίτσο-logo στο εξώφυλλο είναι του Χρήστου Κερασιώτη.

Στο τέλος του κομματιού, παίζει για λίγο ένας αυτοσχεδιασμός, Εξαδάκτυλος livε, γύρω στο ’71-72: Κώστας Δουκάκης-Μήλας (RIP) ηλ. κιθάρα / Νίκος Πολίτης ηλ. κιθάρα / Λάκης Διακογιάννης τενόρο / Αντώνης Τριανταφύλλου μπάσο / Λεωνίδας Αλαχαδάμης (RIP) ντράμς / και ο Παύλος κι εγώ, ντέφια και φωνητικά...

Κάποιοι παλιότεροι, όλο και κάτι θα θυμούνται......

Καλή σας μέρα.                     

      Δημήτρης Πουλικάκος               

Φωτογραφίες: Μερικές σελίδες από μια χουντική Αγωγή του Πολίτου, 1970.

 

  

 

Μορφαί της ελληνικής συνοδοιπορίας: έμποροι εξαλλοσύνης, σκοτεινοί άνθρωποι, ανερμάτιστοι διανοούμενοι, χορτοφάγοι της πολιτικής, σουσουδομποβαρίζουσαι γυναίκες, ανώμαλοι πάσης μορφής, πάσχοντες από γεροντικήν άνοιαν, επαρχιώται πολιτικάντηδες...

(* Η νέα, αναθεωρημένη έκδοση βεβαίως θα περιλαμβάνει και τα εξαιρετικώς επικίνδυνα «μαμόθρεφτα των βορείων προαστίων», που το ρίχνουν στην αναρχία επειδή ένας μπάτσος της δημοκρατίας εκτέλεσε εν ψυχρώ τον 15χρονο φίλο τους κλπ. κλπ.)

ΣΧΕΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ

Για τις μέρες του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών, εδώ: Ο Θεόδωρος στα Νήπια.

Για τις μέρες του Νοέμβρη ’73: Πυρ, γυνή κ.ά. ιστορίες 1973-1975.

Για την καθημερινή ζωή στα χρόνια της χούντας: Νέα Μάκρη 1970.