Δυο φίλοι

Γρηγόρης Σακαλής

ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ

Ήρθε στη Νάουσα

να με δει

ο φίλος μου ο Θοδωρής Μπασιάκος

Ποιητής από τους λίγους

του έδειχνα τα μέρη

κι αράξαμε στο άλσος

του Αγίου Νικολάου

συζητούσαμε διάφορα

α ρε Ινδιάνε, μου είπε

καλά περνάς εδώ στα δάση στα βουνά

τί καλά ρε αντάρτη, του είπα

μόνο δάση και βουνά έχει εδώ πάνω

η ζωή έχει κι άλλα πράγματα

τί εννοείς, μου λέει

εννοώ ότι τα καλά χρόνια περάσανε

κι η ζωή μας δεν εκπληρώθηκε

πάμε για το τέλος,

δεν μιλάς καλά, μου είπε ο Θοδωρής

η ζωή παίρνει το νόημα που της δίνουμε εμείς

και όταν γίνει η επανάσταση

μια μέρα θα μετράει για δέκα χρόνια,

ξέρω ότι δεν μιλάω καλά, είπα

μα φοβάμαι μήπως χωνέψουν

τα κόκκαλά μας

κι η επανάσταση δεν θάχει γίνει ακόμα,

μη το λες

μου είπε ο Μπασιάκος

ακόμα κι αν γίνει έτσι

θα έχουμε ζήσει μια ζωή ελεύθερη

όσο γίνεται

με το νόημα που εμείς της δώσαμε

κι εγώ του είπα

έχεις δίκιο Θοδωρή

και συνεχίσαμε εκεί

να πίνουμε κουτάκια μπύρας

στο άλσος του Αγίου Νικολάου, συζητούσαμε

και οι ώρες έμοιαζαν αιώνες.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το ποίημα συμπεριλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή του Σακαλή «Κυτία κρυφών ονείρων», εκδ. Ενδυμίων 2016.

Η συνάντηση την οποία περιγράφει ο Ινδιάνος είναι ίσως φανταστική, ονειρική. Την επιβεβαιώνω, καθότι είμαι κι’ εγώ εκεί, στ’ όνειρό του. Είχαμε μάλιστα μαζί μας κι’ ένα τρανζιστοράκι φορητό, αρχαίο, το οποίο έπαιζε Σοφία Λόρεν, Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη…

- Καλά ήτανε. Γίναμε...