1η ΜΑΗ

- Μια γκαγκάν διακήρυξη -

Όπως λέγει κι’ ο μπάρμπα Επίκουρας:

Κακόν ανάγκη αλλ’ ουδεμιά ανάγκη ζην μετά ανάγκης.

«50 ώρες τη βδομάδα για δυο πιάτα φασουλάδα λαδερή…»

Πολύ πάει!

(Στις μέρες μας βέβαια πολύ χειρότερα ακόμα τα πράγματα, τα ξέρετε σεις οι εργαζόμενοι καλύτεροι από μένα… ελαστικές σχέσεις, επισφάλεια κλπ. κλπ.)

Είμαι ρεαλιστής,

απαιτώ:

Δύο ώρες δουλειά τη βδομάδα

(κατά προτεραιότητα στην αποκομιδή απορριμμάτων και στα νοσοκομεία)

και ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα αγαθά!

Ο λιτός βίος χρειάζεται αφθονία.

Μάσες, ξάπλες, φούμες και τσιγγάνικα βιολιά για όλους!

Εργάζεσθαι κατά βούλησιν.

Απαιτώ:

Να γίνουν οι τράπεζες κήποι βοτανικοί.

Τα αστυνομικά τμήματα να γίνουν υπαίθρια αστεροσκοπεία.

Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο:

Κάτω η μισθωτή σκλαβιά

Κάτω η ατομική ιδιοκτησία

Κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια (που λέγαν κι' οι παλιοί...)

Ζωή χαρισάμενη!

(Και αιώνια μνήμη, δόξα και τιμή στους νεκρούς μας).

Κλπ. κλπ.

( συνεχίστε εσείς )

Τραγούδι: Ο ύμνος της 1ης Μάη, του Πιέτρο Γκόρι
(βασισμένο στη γνωστή άρια από το Ναμπούκο).

Ζήτω η κόκκινη Πρωτομαγιά των εργατών

Ζήτω κι’ η πράσινη Πρωτομαγιά των γαϊδάροι

Τί θέμε τ’ αφεντικά

τυράννους κι’ εκμεταλλευτές στην ωραία μας την Γη;

Ας τους στείλουμε με χωρίς αλερετούρ στον Άρη!

 

«Και ο μήνας Μάης δεν θα ξανάρθει ποτέ από σήμερα ως το τέλος αυτού του κόσμου του θεάματος, δίχως να μας θυμηθούν».

Γκυ Ντεμπόρ

(*) Οι φωτογραφίες είναι βεβαίως από το Μάη 1968, κατειλημμένη Σορβόννη κλπ. Για την εικονογράφηση της διακήρυξης φρόντισε η σ. Γεωργία και την ευχαριστώ.