Μικρό Παρίσι

ΦΟΛΚΛΟΡΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Στο χωριό μου

– λεν οι φήμες –

όταν δεν δολοφονούμε βασιλιάδες

ή διπλωμάτες αμερικάνους 

τουρίστες κ.ά.

περνάμε τον καιρό μας

τεμπελιάζοντας στον ήλιο σαν τους μεξικάνους

πίνοντας ούζα

και δέρνοντας τις γυναίκες μας

(συνήθως όμως αφίνοντάς τες να μας δέρνουνε αυτές...)

Φυσικά

(φυσικά! τέλος πάντων, τί σχέση έχουν με την φύση όλα αυτά...)

Τώρα με τους Ολυμπιακούς του 2004

εφρόντισαν επιμελώς να κρύψουν την αλήθεια του χωριού μου.

– Η αλήθεια, αμίγκο, βλέπεις δεν πουλάει! –

Τραγούδι: Είμαι ευτυχής, Τιν Ταν ο Μέγας.

...και μια κάπως πιο σοβαρή εκτέλεση:

(*) Το ποίημα το βρήκαμε ανάμεσα σε διάφορα παλιά χειρόγραφα και κάποια δημοσιεύματα. Αυτό είναι γραμμένο την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, το 2004. Μεγάλη μαλακία οι Ολυμπιακοί, μας απομεξικανοποίησαν εντελώς!

Το ποίημα το είχα στείλει τότε σε μερικά περιοδικά λογοτεχνικά, μαζί με κάνα-δυο άλλα, μάλλον δεν το έβαλε κανένας. 

(Εντάξει, μπορείς να πεις πως και σιγά το ποίημα, αλλά εγώ πολύ το γουστάρω! Συγκινήθηκα πολύ που το βρήκαμε! Καλό είναι! Τέλειο! Και πλάκα έχει και βαθειά νοήματα!)