Νέα Μάκρη 1970

Στον Νίκο Μητρογιαννόπουλο, τιμής ένεκεν που λένε 

και γι’ άλλους λόγους           

Είναι Κυριακή κι’ είμαι 7 χρονών. Κι’ έχει και μια ζέστα διαολεμένη, τάλε κουάλε η σημερινή.

Στο αναψυκτήριο κάτω στο λιμανάκι – ταμ-ταμ και λεμονάδα. Παρακολουθώ εντυπωσιασμένος τα «κωλόπαιδα» του Ντίνου Χριστιανόπουλου και τους Αμερικάνους με τα μούσια, από τη Βάση, που χορεύουνε σέϊκ

(ξεσηκώνω νοερώς τις φιγούρες…)

Μπάλα στο δρόμο.

Ο παγοπώλης.

Οι εσατζήδες…

Η γιαγιά με στέλνει να της πάρω τσιγάρα απ’ την πλατεία – Άριστα Ματσάγγος.

Το βράδυ, στο θερινό Cine Ριάλτο: «Ταρζάν».

Ο πρώτος μου νεκρός: Ένας λουόμενος που πνίγηκε, άγνωστος, τον έχουν στην παραλία σκεπασμένον μ’ ένα λευκό σεντόνι – δεν μπορώ, αλίμονο, τίποτε να ιδώ παρά μόνον τις φτέρνες του.

      

Νέα Μάκρη, 1969           

Βίντεο νοσταλγικό με εικόνες από Νέα Μάκρη. Το είδαμε και συγκινηθήκαμε