ΚΟΥΜΠΑΝΤΑ ΜΠΙΛΕΕ

μοι εννεπε μουσα κ.τ.λ.

 στον Γιάννη Ζελιαναίο αφιερωμένο εξαιρετικώς

Εμάς μούσα μας είναι η ζωή, η χαρά, ο χορός,

το γέλιο,

γελάμε αλλά ποτέ την ίδια ώρα μ’ εσάς, έλεγε ο Γκυ Ντεμπόρ

μούσα μας είναι ένα ωραίο βυζί στην χούφτα μας

μούσα μας είναι και το ’να πόδι στον τάφο απ’ τη στιγμή που γεννηθήκαμε κιόλας

μούσα μας είναι ένα ωραίο ταβάνι και του καπνού μας τα δαχτυλίδια

μούσα μας είναι ο πατσάς,

το αλκοόλ,

τα σαραβαλάκια

κλπ. κλπ.

Δεν είμαστε του ύψους εμείς αλλά του βάθους!

(τουλάχιστον έτσι όπως αντιλαμβάνονται οι freaks το βάθος, λόγω που σκοτιστήκαμε πώς γλέπετε το βάθος οι φιλόλογοι κι' ωχού δεν μας ενδιαφέρει κιόλας η άποψή σας ποσώς... εμείς μεγάλοι ποιηταί δεν είμεθα και γιατί να ’μεθα κιόλας...)

υπενθυμιση

Ο κόσμος – γράφει ο φίλος μου ο Μπιλ,

ο επιλεγόμενος le bossu –

είναι ωραίος κι’ ας έχει βλάκες αρκετούς.

Ο κόσμος είναι ωραίος κι’ ας πέφτουνε αεροπλάνα.

Ο κόσμος είναι ωραίος ακόμα κι’ αφού

– ίσως λέω εγώ κυρίως γι’ αυτό,

σ’ αυτό κόντρα

ή αν θέτε σ’ αυτό κόντρα καταφάσκοντας –

υπάρχει θάνατος.

Ο κόσμος είναι ωραίος κυρίως αν

τον βλέπεις έτσι.

[ Σημείωση στην Υπενθύμιση: Το ποίημα αυτό το έχω πει τόσες πολλές φορές σε διάφορα ποιητικά μας λάϊβ που το περνώ για δικό μου αλλά βεβαίως είναι του Βασίλη Καμπούρη ή “Hunchback” – μ’ αρέσει πολύ να το απαγγέλλω, ενίοτε προσθέτοντας και διάφορα δικά μου. ]

* 

Φωτογραφίες: Από μια βραδυά ποιητική στο Σουαρέ ντε Βοτανίκ, Μια βδομάδα στο σπίρτο και το πνεύμα της μουσικής του Τομ Γουέϊτς (Νο.4, καλοκαίρι '16). 
Η α/μ πάνω είναι του Ν. Καρέλλου. Οι κάτωθι είναι της Μαριάνθης, με το κινητό.

 

 

Νίκος Ζιάκας ο Τρελλός Πιερό, Ζελ, Μπιλ Χάντσμπακ, Γκαγκάν.