Ένα κι’ ένα κάνουν δύο. Δεν μπορεί ο καθένας να είναι ποιητής.
Θα ήτανε σα να ζούμε σ’ ένα δάσος που ζουν μόνον ελέφαντες.
Παρεξηγιέμαι, προσβάλλομαι, αν μου επιτρέπετε, άμα ακούω
να λεν για τον τάδε ή τον δείνα πολιτικό φέρ’ ειπείν πως είναι παχύδερμο. Συγνώμη,
αλλά μόνον οι ποιητές μπορούν να είναι παχύδερμα στο ωραίο μας δάσος – ζούγκλα καλύτερα.
Εγώ, λόγω ότι δεν μ’ αρέσει να προσβάλλω κανένα πλάσμα
του καλού θεού, επιτρέψτε μου, όλα τα ζώα τα υπολήπτομαι και τα σέβομαι. Ακόμη
και τους αστυνομικούς. Απ’ ό,τι μου λένε διάφοροι φίλοι, κάνουν εξαιρετικό
ζαμπόν! Μια περιφρόνηση έχω μόνον για τα πλάσματα που δραστηριοποιούνται στο
βάλτο που ονομάζεται χρηματιστικό κεφάλαιο, χρηματιστήριο αξιών κ.ο.κ. (διάφορα
είδη παρασίτων).
Αυτοί είναι πραγματικά παράσιτα, όχι οι ποιητές καθώς μας
λεν διάφοροι γορίλες εξουσιαστές, δεξιοί κι’ αριστεροί.
Μα… είμεθα όλοι οι ποιητές παχύδερμα; Όχι! Όχι βέβαια,
προφανώς όχι! Αλλ’ οπωσδήποτε εμείς τα παχύδερμα μεταξύ των ποιητών είμαστε οι
πιο συμπαθείς, πιστεύω, χωρίς να το θέλουμε ή επιδιώκουμε· κι’ οι πιο τρυφεροί
οπωσδήποτε.
Εμείς τα παχύδερμα δεν μπορούμε να κρυφτούμε. Ίσως και
λόγω μεγέθους. Αλλά κυρίως λόγω χαρακτήρος: δεν μας αρέσουν τα ψέματα, τα δήθεν
κλπ.
Προτιμούμε τα γκρίζα ρούχα, μουντά χρώματα γενικώς, ούτως
ώστε να περνάμε απαρατήρητοι, καθότι είμαστε του επικούρειου «λάθε βιώσας». Καμμιά
φορά εντούτοις φοράμε κι’ ένα άλικο φουλάρι για γούστο, απαρατήρητοι ούτως ή
άλλως δεν καταφέρνουμε να περνούμε όσο κι’ αν το θέλουμε.
Στην Ινδία, παρεμπιπτόντως, μας θένε οι θαυμασταί μας ζωγραφιστούς,
μας βάφουν με κάτι μπογιές υδροδιαλυτές αλλά έρχονται κάτι βομβαΐστας,
καλκουτίστας και δελχίστας και μας κάνουνε γκρίζους πάλι, ενώ περνάμε τι καλά.
Και την ίδια στιγμή οι αθηναίοι αδελφοί τους, οι ατενίστας λεγόμενοι, πάνε και
βάφουν ό,τι βλέπουνε γκρίζο με χρώματα. Δεν πάνε καλά αυτοί οι -ίστας! Το είπα.
Εντάξει, είμαστε αντιφατικά πλάσματα κι’ εμείς, λιτοί μα
γλεντζέδες, ήσυχοι μα θορυβώδεις κλπ. κλπ.
Ο Μπρεχτ στις Ιστορίες του κυρίου Κόϋνερ δίνει μια
υπέροχη περιγραφή μας – ας μην την επαναλάβω, περιττό.
Αγαπημένη μας μουσική είναι η τζαζ φυσικά!
Μούζικα: Καραμούζες, τί άλλο!
Ορνέτ Κόλμαν, Love Call, ερωτικός κάλεσμας κι' έτσι...
Φωτογραφίες:
Μερικά στιγμιότυπα από το Πάρτυ, Πήτερ Σέλλερς, Κλωντίν, ελέφαντας κ.ά.
Επίσης βλ., μη χάσεις, εδώ: ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΠΑΧΥΔΕΡΜΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου