Αγάπη, λεφτά, μάσες, δόξα κ.ά. τινά

Η Μαρία

Στην Μαρία αφιερωμένο, για τα γενέθλιά της

(1)

Οι παλιοί Κινέζοι ανακάλυψαν την πυρίτιδα, αλλά μ’ αυτήν έφτιαχναν μόνο πυροτεχνήματα ωραία για να κάνουν γούστο.

Τον τροχό τον ανακάλυψαν οι Ινδιάνοι, παλιά, μ’ αυτόν φτιάχναν κάτι αστεία πατίνια για να παίζουν τα παιδιά.

Το χρήμα το έφεραν στην Ευρώπη οι Τσιγγάνοι, παλιά κι’ αυτοί, πολύ παλιά, απ’ την Ανατολή... Το είχαν όμως μόνο για να το σκορπάν αλόγιστα, να το καίνε, να το κολλάν στα κούτελα των κλαριτζήδων κι’ ούτω καθεξής. Ούτε που ξέρανε να επενδύουν, να το αβγατίζουν, να αγοράζουν έστω μεζονέτες και πόρσε και υπηρέτες και ν’ ανέρχονται κοινωνικώς.

(Θαρρώ παλιά ήταν ωραία, καλύτερα. Παλιά, εννοώ προ ατομικής ιδιοκτησίας, αγίας οικογένειας και κράτους…)

(2)

Όλοι εξαγοράζονται, είπε κάποτε κάποιος στον κ. Κόϋνερ. Δώσ’ τους λεφτά, ένα βραβείο λογοτεχνικό, μια θέση να βολέψουν τον πισινό τους κι’ αμέσως όλοι ξεχνούν κι’ αναρχία και ζωή κι’ όλα τους τα τρελλά.

Εγώ δεν εξαγοράζομαι, τον διέκοψε απότομα ο κ. Κόϋνερ.

(3)

Περήφανος ναι, ακατάδεχτος όχι! έλεγε ο Ματίας ο βιολιτζής.

Γύφτος φυσικά…

(4)

Ο Δήμος Χαλκίδας βράβευσε κάποτε τον Σκαρίμπα. Ο μπάρμπα Γιάννης παρέλαβε το βραβείο κι’ έσπευσε στο Γιουσουρούμ να το σκοτώσει, να πάρει πάστες για το σπίτι.

Τρέχαν στο Γιουσουρούμ μετά από τον Δήμο να βρουν ν’ αγοράσουν το βραβείο για να του το ξαναπονείμουν.

(5)

Έτσι:

Να δουλεύεις για να δουλεύεις.

Να τρως για να τρως.

(Για την χαρά παναπεί της δουλειάς, της μάσας κ.ο.κ.)

Να δουλεύεις για να τρως, δεν έχει καμμία λογική.

Να μη δουλεύεις για να μην τρως, αυτό κι’ αν!

(Αχώνευτος ο Απόστολος Παύλος, ποτές μου δεν τον χώνεψα…)

Η αγάπη ανταλλάσσεται μόνο με αγάπη, γράφει κάπου ο μπάρμπα Κάρολος…

(6)

Ίκινι-μίκινι:

Εγώ ανησυχίες μεταφυσικές δεν έχω: υπάρχει ζωή και μετά το ευρώ.

(7)

Δεν υπάρχει 7:

Έμεινα στο έξι / κι’ ο κώλος σου να φέξει!

Ζωγραφιά: Βασίλης Γιοκούς, Τα οπίσθιά σου μου δείχνανε το φεγγάρι κι’ εγώ κυττούσα τα οπίσθιά σου, μολύβια, ακρυλικά ξερωγώ, λαδοπαστέλ, μικτή τεχνική τέλος πάντων σε χαρτί πολυτελείας Α4 παρακαλώ ή σε μπλοκάκι, δεν έχω κρατήσει λεπτομέρειες.

(*) Αγάπες, σημειωτέον, οι παλιοί καλοί χριστιανοί, προ Βυζαντίου, ήγουν προ κρατικού χριστιανισμού κλπ. έτσι – αγάπες – ονόμαζαν τις από κοινού ελεύθερες μάσες τους. Ασφαλώς είχαν και κλαρίνα… Χωρίς κλαρίνα δεν κατεβαίνει η μάσα.

(Από τον καθένα ανάλογα τις δυνατότητές του στον καθένα ανάλογα τί κάνει όρεξη η ψυχή του!)

Μούζικα: Χιούμορ μή, Πέρε Ούμπου

(Χορεύουμε Μαρία!)