Στην κόλαση μου πρέπει εμένα:
με τους μαχαιροβγάλτες
τους γλεντζέδες
και τις σουρλουλούδες,
με τους μουσικούς
και όλα τα καλά παιδιά –
να έχω όμως κι’ εσέ μαζί μου
(ω ακριβή μου φίλη!)
Ο παράδεισος:
μά το στραβό το μάτι μου, τί πλήξη!
Μαζί σου,
ας είναι, έρχομαι και στον παράδεισο! Να ’ρθώ!
(Μα κάλλιο όμως στην κόλαση).
Σημείωση: Το κομμάτι εφτούνο είναι μια από μνήμης ελεύθερη απόδοση της ερωτικής εξομολόγησης του Ωκασέν στην Νικολέτ στ’ ομώνυμο μεσαιωνικό ρομάντσο. Ο Fritz Kreisler μάλιστα απάνω στο θέμα αυτό έχει συνθέσει και μια και γαμώ τις καντσονέτες, για βιολί και πιάνο παρακαλώ.
Το ποίημα φυσικά ως γνωστόν πρωτοδημοσιεύτηκε στο πολύ καλό περιοδικό Φαρφουλάς (στο τεύχος το αφιερωμένο στην αλητεία).
*
Βίντεο: Απίθανο βιντεάκι, δεν ξέρω τί λένε, μπορεί και να μας βρίζουν! Τα γαλλικά μου εμένα ως γνωστόν δεν είναι και σπουδαία, σκόρπιες λέξεις και εκφράσεις μόνο: μπονζούρ, ζεταίμ, μερσί, ζαμανφού, ζαμπόν, μπουρζουά, λε φλικ, κον, λε κοπανταμπόρ, λ’ αμουρφού, μπριζιτμπαρντώ, νετραβεγιέ ζαμέ, σουλεπαβέ λα πλαζ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου