Κακ χαρασσό

Ψιλομπουρδέλο, καρδιά μου, τα πράματα...

Υπό άλλες συνθήκες

θα περνούσα μια χαρά τη βραδιά

κάτω απ’ το φεγγαρόφωτο τραγουδώντας σου

ανέγνοιαστα

ρώσσικες ρομάντζες – το «Κακ χαρασσό» π.χ.

(«τί ωραία που είναι να είμαστε μαζί...»)

κι’ άλλα τέτοια.

Χίλιες έγνοιες σκοτεινιάζουν, μάτια μου, τον ουρανό...

Ανάμεσα στα σύννεφα

πασκίζω νάβρω το φεγγάρι

για πάρτη σου – 

Αυτή την πολύ κουραστική δουλειά λοιπόν εγώ

την λέω έρωτα.

Χαίρομαι που τα καταφέρνω ακόμα...

(Μόν’ αγάπα με, συκωτάκι μου, κι’ έννοια σου

μασάω ’γώ από κούραση; δε μασάω!)

(*) Σημείωση: Εννοείται ότι δεν ξέρω ρωσικά, αλλά κάτι καταλαβαίνω, κάτι νογάω. Έτσι μετέφρασα το λοιπός την περίφημη ρομάντζα οπού αναφέρω κι’ ολογράφως στο ποίημα.

– Δικιά σας! Δεύτε, λάβετε και απολαύστε –