-Ι-
Η δημιουργία – τρίχες!
Ποτέ και τίποτε δεν δημιούργησε ο Θεός.
Αυτό το ξέρουν δα και τα μικρά παιδιά.
Ο Θεός είναι απλώς ένας γερο-αλήτης
με γένια κίτρινα και με μια μποτίλια φτηνό
κρασί
στην αγκαλιά Του.
Ξάπλα εις τους αιώνας των αιώνων
κάτω από το άθλιο γεφύρι των άστρων.
-ΙΙ-
– Πού πήγαν οι παλιοί καλοί
αλήτες;
Ετούτοι μάτια μου δεν ξέρουν μήτε τα κανιά ν’
απλώσουν
μήτε τη γόπα να φουμάρουν ξέρουν.
– Πού πήγαν οι παλιοί καλοί αλήτες;
Ετούτοι για ’να σπιτάκι ένα σίγουρο μισθό μια
ασφάλεια ζωής
ξεχνούν μεμιάς και λεφτεριά και περηφάνια.
– Λοιπόν, πού πήγαν οι παλιοί καλοί αλήτες;
(*) Το ποίημα πρωτοδημοσιεύτηκε στο καλό περιοδικό Μανδραγόρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου