ΧΑΛΑΣΜΕΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Στον Γιώργο Κεντρωτή

1.

Ένα όνειρο τέλεψε

Άλλο όνειρο τώρα αρχινάει.

Αντίο

(να μας γράφετε)

του χτες γραφειοκράτες.

Χαίρετε

(άντε χέστε με)

του σήμερα σπεκουλαδόροι.

Γειά σου κι’ εσένα

κότσυφα τραγουδιστή

Αλήτη των χτεσινών ονείρων μου / και των σημερινών.

26/12/2002

( 11η επέτειος της υποστολής της σοβιετικής σημαίας )

2.

ΚΑΚΒΙΜΑΡΤΖΟΣ *

Αν είναι δυνατόν

Εγώ

ο ποιητής

να τα πίνω απόψε μαζί μ’ έναν

μπάτσο

(!)

(πρώην,

στην Ε.Σ.Σ.Δ.)

γερτοί ο ένας στο νώμο τ’ άλλου

τους παλιούς καλούς καιρούς και να κλαίμε

(μπαλαλάϊκες... πού ’ν’ τες, φέρτε μας μπαλαλάϊκες!)

τότες που

– ο λόγος στον φίλο μου: –

Κάτι χούλιγκαν σαν εσέ,

αδελφέ, ευχαρίστως τους έστελνα στη Σιβηρία διακοπές.

(*) Κακβιμάρτζος: εις υγείαν, στα Γεωργιανά.

3.

ΓΙΟ-ΓΙΟ BLUES

Ένας σακάτης απ’ το Σαράγιεβο

την αγάπη σας ψωμοζητάει στο μετρό.

Και μια πεταλουδίτσα της νύχτας

το κορμί της πουλά για ’να χαρτάκι, να γίνει.

Κι’ ένας βλαμμένος ξεδοντιάρης ευτυχής

βολτάρει παίζοντας το γιο-γιό του

– γιο-γιο-γιο... κ.τ.λ. –

Κι’ αυτοί οι δυο Κύριοι

με τα φουλάρια και την ανετίλα

τσακίζουνε την μπριτζόλα τους παρλάροντας

περί της  α ξ ί α ς  των στίχων μου

Αχού και δε με νοιάζει ποσώς τί λεν

δεν με νοιάζει...

Μ’ αηδιάζουν!

Προτιμώ να κυττάζω τον βλαμμένο στον δρόμο

με το γιο-γιό

– γιο-γιο-γιο... κλπ. κλπ. –

4.

ΜΕΤΑ ΤΗ ΒΡΟΧΗ...

Μια ψιλή βροχή ήταν μόνο

κι’ άκου!

τί χαρούμενα τα πουλάκια –

λες και τέλεψε κάνας πόλεμος

λες και δεν έχει πια μπόρες άλλες για τη φτώχεια η ζωή.

5.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΚΩΛΑΔΙΚΩΝ

«Όλες τις πόρτες ξέρω των μελιχρών ναών

Μ’ ευλάβεια μπαίνω και πράττω τα κανονισμένα

Την Ωραία Κυρία εκεί προσμένω… κλπ. κλπ.»

                                                               ( Αλ. Μπλοκ )

Για δυο-τρία ποτιράκια που την κεράσαμε

– χαλάλι της! –

χτες βράδυ, στο μπαρ με τις ρωσσίδες

η  Ω ρ α ί α  Κ υ ρ ί α

μας απήγγειλε / στα ρώσσικα, από στήθους

στίχους

του Πούσκιν

και

του Μπλοκ

και

της Τσβετάγιεβα / η αγκαπιμιένιμιι μυ πιίτρια! μας λέει…

Εγώ (καιρό είχα να βρεθώ σε μια πραγματική ποιητική βραδυά)

Δεν το κρύβω, συγκινήθηκα.

5.V.1997

6.

ΟΧΙ

« Ό χ ι ! »

( Blaise Cendrars )

Όχι! Και πάλι όχι!

Δεν έχω ούτε και θέλω μαζί σας πάρε-δώσε.

Στην πίττα των μεγάλων έργων σας μερτικό, μερσί, να λείπει.

Απ’ έξω, κάλλιο

με το σκυλολόϊ των πληβείων

να χάβω μύγες και να κάνω χάζι τις λακκούβες

στα σκαμμένα σταυροδρόμια –

οπού συχνά-πυκνά τσακίζουνε τ’ αμάξια τους κι’ ενίοτε τα μούτρα τους

οι μεθυσμένοι μας

και φυσικά οι τουρίστες, που διαβαίνουν με ύφος νέων αποικιοκρατών.

7.

ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ

Οι μπουλντόζες είναι κάποτε κι’ αυτές άρματα μάχης.

Οι εργολάβοι, γεράκια της λεγόμενης ανοικοδόμησης.

Εδώ ήταν χτες μια γειτονιά γραφική

Σήμερα, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης από μπετόν

συγκρότημα πολυτελών κατοικιών το λένε.

Άγγελοι εκτοπισμένοι στοιβάζονται εδωπέρα...

Τα Ι.Χ. τους είναι καροτσάκια αναπηρικά.

8.

Η ΜΠΟΡΑ

Ρίχνει καρεκλοπόδαρα ο ουρανός.

Στράφτει

Μπουμπουνίζει

Χαλασμός Κυρίου.

Το τσαρδί μας στάζει

Φέρ’ τη λεκάνη.

Μεθυσμένος ο γείτονας

στην βροχή, έξω,

τσίτσιδος

φοράει μόνο το σώβρακό του

(η κυρά του ξωπίσω του

πασκίζει μάταια να τον συμμαζέψει)

τώρα βγάζοντας και το σώβρακο

βροντοτραγουδάει με την αγριοφωνάρα του:

«- Εμπρός της γης οι κολασμένοι...»

Ο σκύλος μας στο ντιβάνι αποκάτω

κρυμμένος –

θαρρεί πως αυτή ’ναι η συντέλεια του κόσμου.

9.

ΝΤΑΣΒΙΝΤΑΝΙΑ

Όλη η Ιλιάς μαζί κι’ η Οδύσσεια του 20ού αιώνα, σ’ αυτά τα λόγια του Σβέϊκ:

«- Άμα ποτέ τελέψει το νταβαντούρι, αδελφέ, έλα να με δεις. Θα με βρεις κάθε βράδυ μετά τις έξι στην ταβέρνα “Ου Καλίχα” στο Μπογίστιε...»

10.

ΟΥΡΑΝΟΣ

«Δώστε μας πίσω τον ουρανό!»

( Γκέο Μίλεφ )

Την πατρίδα μας

στον ουρανό

να χτίσουμε απ’ την αρχή

σπίτια κήπους χωράφια

να καλλιεργούμε

το στάρι το σταφύλι τα γράμματα

ξανά

κι’ ένα εργοστάσιο να δουλεύουμε

να παράγουμε χιόνι μαδώντας τις χήνες

ξανά

και τη δημοσιά να έρχονται

τα τσίρκα να μας ξετρελλαίνουνε

να φεύγουν να φεύγουμε

μαζί τους κι’ εμείς

(οι καλύτεροι από εμάς)

γι’ άλλους

πέρα ουρανούς.

11.

Η ΚΡΙΣΗ

                                                      στον Σάββα Μιχαήλ

Ό,τι κι’ αν λέμε

Ό,τι κι’ αν κάνουμε

ένας νέος Οκτώβρης

ήτανε / είναι / θα είναι

     πάντα μπροστά μας.

Κι’ ό,τι λέμε ή κάνουμε

θα μας / θα το

     κρίνει ο Οκτώβρης.

Σημείωση:
Τα ποιήματα αυτά, και μερικά άλλα ίσως ακόμα, πρωτοκυκλοφόρησαν σαν ένα χειροποίητο φυλλάδιο ποίησης, σε ελάχιστα φωτοτυπημένα αντίτυπα, εκτός εμπορίου, το 2007 ή 2008. Δυστυχώς δεν έχουμε κρατήσει αντίτυπο για το αρχείο μας...

Βίντεο: Η υποστολή της σοβιετικής σημαίας, 26 Δεκεμβρίου 1991