ΥΠΕΡ ΥΓΕΙΑΣ

( ένα ποίημα / μανιφέστο

με τον τρόπο της Μαριάνθης, του Μπρεχτ και του Ντόκτορ Ρος, του μπλουζίστα εκ Τσικάγκο )

Μου είπε ο Γιατρός

ν’ αγαπώ τον αγαπημένο της αγαπημένης μου.

Γι’ αυτό λοιπόν

τινάζω κάθε μέρα το σακκάκι μου

μη και με πλακώσει κάνας κόκκος σκόνης

Μη με πλακώσει η σκόνη

της κακίας

της μοχθηρίας

της ζηλοφθονίας

της ασχήμιας

της υποκρισίας

της κακογουστιάς

της μαλακίας

του έντεχνου

της πόζας

της μόδας

της ανοησίας

του καθωσπρεπισμού

της κοινής λογικής

της αριστείας

της φιλοδοξίας

των κρατικών βραβείων

είτε των βραβείων Πάμπλικ

ή των Νόμπελ ξέρω γω

των συμβάσεων

(των κοινωνικών συμβάσεων – όλων! – 

μηδ’ εξαιρουμένων των λεγόμενων συμβάσεων του επαγγέλματος, της ποίησης εννοώ)

του καπιταλισμού

της αστυνομίας

του ρατσισμού

της αφραγκίας

(η φτώχεια θέλει καλοπέραση κι’ ουχί απόγνωση, πιστεύω…)

κλπ. κλπ.

Κι’ όπως μου συνέστησε ο Γιατρός

επιδίδομαι σε υγιεινούς άσκοπους κι’ ανόητους περιπάτους

– πού ’σαι –

Απ’ τ’ αριστερό πεζοδρόμιο πάντα

πόχει ως γνωστόν κι’ ωραίο χειμωνιάτικο ηλιαράκο.

Μιζούκα: Dr Ross, Καλά είμαι...

Παναπεί: Όποια κι’ αν είναι η ερώτηση, η απάντηση είναι: Boogie!