ΖΗΤΩ Η ΖΩΗ, ΚΙ’ ΟΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ! *

(*) Που λέει κι’ ο φίλος μας ο μπάρμπα Γιάννης ο Σκαρίμπας.

Ό,τι αξίζει εις την αιώνιον ζωήν που μας εδόθη για να ζήσουμε έως ότου τα τινάξουμε τα πέταλα:

1) οι τρίχες

2) ο χορός ο λεγόμενος σουΐνγκ σ’ όλαις του ταις παραλλαγαίς

3) οι ρέγγες με γιαουρτάκι κι’ άλλες τέτοιες ούτως ειπείν νηστίσιμες μάσες.

Η εικόνα: λεπτομέρεια από το πρόγραμμα μιας εκδρομής των υπαρξιστών της θρυλικής Παράγκας, το οποίο περιποιήθηκε ο Πητ ο Κουτρουμπούσης...

(Από τα αρχεία του Σίμου, τα οποία επιμελείται με ιδιαίτερο μεράκι ο Νταλούκας αλλ’ αργά πολύ λάου-λάου ρε παιδάκι μου να πούμε... Αποκάτω θα ξηγηθώ και διάφορα λινκ σχετικά...)

Μούζικα: Η Chloe του Ντιουκ Έλλινγκτον,
το κομμάτι που άρεζε πολύ στον Μπορίς Βιάν - και σε εμάς βεβαίως, - ο οποίος Μπορίς είχε πει και το εξής, που προφανώς αυτό είχαμε κατά νου όταν γράφαμε τα ανωτέρω: Ό,τι αξίζει στη ζωή είναι η τζαζ, ο Ντιουκ Έλλινγκτον, και οι κάθε λογής πεταχτούλες, μοδιστρούλες κλπ. για να χορεύουμε μαζί τους τα βράδυα... (αχ! δεν θυμάμαι πώς ακριβώς το είπε...)

Μερικοί σύνδεσμοι:

Το αρχείο του Σίμου:

εδώ, μάγκες μου

Μορ ινφορμέσιον:

εδώ, ici