Ίνγκο-ντίνγκο

Εισαγωγή - πρόλογος: Λοιπόν, παιδιά μου, πολύ μ’ αρέσει να σκαλίζω φακέλους ηλεκτρονικούς ή κι’ όχι ηλεκτρονικούς, όλο και κάτι βρίσκω που το χαίρουμαι. Αυτή την φορά, σ’ έναν φάκελο ηλεκτρονικό* τιτλοφορούμενο «Ποιήματα» (sic!) ο οποίος περιέχει ένα ποίημα όλο κι’ όλο – αυτό! – και μιαν άσχετη, αδιάφορη σημείωση της στιγμής υποθέτω, λοιπόν βρήκα αυτό το κομμάτι, το οποίο δίχως περιττές ψευτομετριοφροσύνες μπορώ να το χαρακτηρίσω: ένα χαμένο αριστούργημα!

ΙΓΚΟ-ΝΤΙΓΚΟ ΜΠΟΥΓΚΙ

Γκαρίζω σα γάϊδαρος (bis)

στα λιβάδια του Ίγκο-Ντίγκο.

Ίγκο-Ντίγκο, έτσι λεν (bis)

τον μικρό μου παράδεισο –

(παύση)

Σημείωση:

Ίγκο-Ντίγκο, παναπεί δηλ. «ο κακός μου ο καιρός».

Άγιε μου Μάριε Χάκκα (bis)

φτύσε με μη μου ματιάσουν το Ίγκο-Ντίγκο.

Χορεύω ξεβράκωτος (bis)

στο ψιλόβροχο και –

                                τα ούμπαλά μου κουνιόνται.

Ζωγραφιές: του Εμίλ Νόλντε, διάφορα έργα.

 

(*) Σ η μ ε ι ώ σ ε ι ς :

1. Τον εν λόγω φάκελο διέσωσε η Μαριάνθη στο Drive, οπού μπήκα σήμερα για άλλη δουλειά… Θα σας πω άλλην ώρα.

2. Ο φάκελος φέρει μια ημερομηνία 21/9/2015. Το ποίημα είναι τουλάχιστον μιας 20ετίας πριν, αλλά με άλλους στίχους, που κατά καιρούς τους άλλαζα, χωρίς να με ικανοποιούν. Αυτοί ωστόσο με γεμίζουν, με συγκινούν, σκοπεύω να τους χορέψω! Βυ μπελ, τε κελάς!