Αιώνιος φοιτητής, ποιητής, κάτι τέτοιο...

Κυττάζω στον καθρέφτη τα μούτρα μου:

Μαλλιά, γένια (γκρίζα έστω)

Τζάκετ μιλιτάρε

Ένα βιβλίο στη τσέπη του τζάκετ

(για ν’ ακριβολογούμε: Ρίτσαρντ Μπρότιγκαν, Ποιήματα, Νεφέλη 1982, μετάφραση Κώστας Γιαννουλόπουλος)

Ίδιος, φτυστός, κατάφτυστος αν μου επιτρέπετε ο ανήσυχος νεαρός που ήμουν στα 1982 που βγήκε το εν λόγω βιβλίο.

Πήγα στην οδοντίατρό μου σήμερα, η οποία είχε όρεξη για κουβέντα και μου έλεγε για την κόρη της που πέρασε στην ΑΣΟΕΕ αλλά είναι απογοητευμένη εντελώς· δεν βρίσκει έναν συμφοιτητή της προκοπής· όλοι δεξιοί· κι’ όλοι ακούν Παντελίδη· κι’ όλοι μαζεύονται μόλις ακούν πως η κοπελιά μας γυρνάει στα Εξάρχεια, χωρίς μάλιστα να φοβάται διόλου.

Πόσο ζηλεύει τους γέρους της, που έχει ακούσει ένα σωρό ιστορίες ωραίες της φοιτητικής τους ζωής...

Γελούσα εγώ.

– Δεν πιστεύω, μου κάνει η οδοντογιατρίνα να είσαι δεξιός. Δεν έχεις εμφάνιση δεξιού!

– Ούτε καν Παντελίδη δεν έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου, της κάνω συνωμοτικά.

Ενδιαφέρον ωστόσο:

Τί πάει να πει «εμφάνιση δεξιού»; – Υπάρχει τέτοια εμφάνιση;

Έχω έναν φίλο, δικηγόρο, πολύ κυριλέ, αν δεν τον κυττάξεις στα μάτια παρά απλώς κρίνεις από τα ρούχα κλπ. τον λες ό,τι θες αλλά ο μάγκας είναι ένα αναρχοκομμούνι του κερατά.

Ξέρω επίσης κάτι μεγαλοδημοσιογράφους π.χ. οπού ντύνονται ωσάν λούστροι, με το συμπάθιο κιόλας, αλλά τους καταλαβαίνεις αμέσως περί τίνος…

Θυμάμαι τον Καμύ, που διάβαζα έφηβος, τον Επαναστατημένο του άνθρωπο. Κάπου λέει για τον Μπαζάρωφ, τον ήρωα του Τουργκένιεφ, και για τους ρώσσους νιχιλιστές του 19ου αιώνα, για τις κοπελιές τους, μάλιστα, οπού φόραγαν γυαλάκια για να δείχνουν άσχημες.

Τότε, έφηβος, είχα κάνει τον παραλληλισμό: ρώσσοι νιχιλιστές - δικοί μας πάνκηδες...

(Τους οποίους πάνκηδες αναγνώριζα και στο κεφάλαιο που μιλάει για τον... Μπωντλαίρ και τον δανδισμό: ένας δανδισμός απ’ την ανάποδη οι παραμάνες...)

Αλλά:

– για να σοβαρολογήσουμε λιγάκι –

Τα νέα παιδιά πρέπει να τραβάνε πολύ μεγάλο ζόρι, μεγάλη μοναξιά, πασκίζοντας να βρουν τους «δικούς» τους μες σε μια θλιβερή ομοιομορφία παρά τον εμφανισιακό πλουραλισμό...

Εμείς, στο καιρό μας, αναγνωριζόμασταν αμέσως: τζάκετ μιλιτάρε, βιβλίο, μαλλιά, δικός μας!

(Δεν απαντώ σε τίποτα, μερικά ερωτήματα καταθέτω...)

Η υπόθεση ενδυματολογικό είναι εξίσου σημαντική με το μισθολογικό, βιοποριστικό κλπ.

(Εκτός από τον καπιταλισμό υπάρχει και η μοναξιά, έλεγε ένα παλιό σύνθημα, τότε που τα συνθήματα γραφόντουσαν με μαρκαδόρο στους τοίχους κι’ όχι στον τοίχο του facebook... και μάλλον πιάναν πιότερο τόπο…)

κλπ. κλπ.

 10 Νοε. 2017            

Γενάρης ’18, Σιδηροδρομικός Σταθμός 

Σαλονίκη

Επ’ ευκαιρία, λίγο άσχετο, ένα ούτως ειπείν ποίημα, έτσι όπως γράφτηκε και δημοσιεύτηκε κατευθείαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:

FACEBOOK BLUES

Πολύ μαλακία το Facebook και τα φίλτρα του:

Βάζω επάγγελμα: αιώνιος φοιτητής, 
δεν το δέχεται.
Βάζω καταγωγή: Αλμικανταράντε του Αλδεβαράν,
ούτε αυτό το δέχεται.

Ξένος
χωρίς χαρτιά
έτσι νοιώθω μες στα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Μούζικα: Ορνέτ Κόλμαν, Free Jazz. «Ο» δίσκος!