Ο Μπασιάκ στα σαλόνια...

Πολύ κάνω κέφι τα φιλολογικά μας σαλόνια: τσίπουρο απ’ το χωριό, μακαρονάδα περιποιημένη, το κουτσομπολιό σύννεφο, συζήτηση σοβαρή περί της προοπτικής μιας κυβέρνησης της Αριστεράς στην Ελλάδα κ.ο.κ.

Η οικοδέσποινα άψογη.

(Τελείωσε το τσίπουρο, ας πιούμε βότκα!)

Η αγαπημένη μου θέση: τούτο δω το σκαμνάκι δίπλα στην πόρτα, καλά είναι – δίπλα, έστω, στο παράθυρο, ακόμα καλύτερα.

Υποσημείωσις

Προς αποφυγήν παραξηγήσεων: Το σημείωμα τούτο γράφτηκε γύρω στα 2012-13 για ένα γεγονός οπού έλαβε χώρα 2-3 χρόνια πριν, πολύ πριν δηλ. αναρριχηθεί στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ.

Την γνώμη μου για την ιντελλιγκέντσια μας γενικώς θαρρώ την γνωρίζετε, οι φίλοι τουλάχιστον.

*

Ας πούμε και κάνα τραγούδι, έτσι για την περίσταση: 

Βασίλης Νικολαΐδης, Η ντόπια διανόηση, δεν αναφέρεται σε ποιητές, σε άλλους αναφέρεται, το σημειώνω αυτό για να σας καθησυχάσω...