ΜΠΟΥΝΙΔΙ & ΘΕΩΡΙΑ

Δύο γκαγκάν μανιφέστα συν ένα ποίημα 

Στην μνήμη του Arthur Cravan

1.

«Ο ποιητής αντιμέτωπος με το λευκό χαρτί».

Tί μπούρδα κι’ αυτή;! –

Το λευκό χαρτί είναι απλώς λευκό χαρτί, μια παλαίστρα τροποντινά, ένα ρινγκ.

Αντίπαλος του ποιητή είναι η ίδια η ζωή, ο Τρομάρας με τ’ όνομα, ο Κδώα, ο Κομφορμίστας κ.ο.κ. – ακολουθεί αναλυτικός κατάλογος.

Έτσι;

Έτσι!

(Καλά λέω).

Οι στίχοι, τίποτε άλλο από λαβές θεαματικές, κροσέ περίφημα, σπασμένες μύτες και δόντια, μάτια μαυρισμένα, αίματα...

(Η λεγόμενη κριτική, απλώς ένα γραφείο στοιχημάτων).

Κι’ ας φωνάζουνε και κράζουνε τα κορόϊδα:

– ΠΟΙΗΣΗ ΣΙΚΕ ΑΠΑΤΗ!

( Αφιερώνω αυτό το σημείωμα στη μνήμη του Arthur Cravan ).

2.

Από άποψη ήθους, στάσης ζωής, εκτιμώ ιδιαίτερα κάτι περιπτώσεις σαν τον Βελιμίρ Χλέμπνικωφ, τον Βόλφγκανγκ Σούλτσε ή Wols, τον δικό μας τον Γιώργο Β. Μακρή επίσης...

(Και πολλούς άλλους φυσικά...)

Ποιητές οι οποίοι συμμετείχαν ενεργά στα καλλιτεχνικά τεκταινόμενα των καιρών τους, κι’ άφισαν τη σφραγίδα τους σ’ αυτά, χωρίς ωστόσο την παραμικρή έπαρση και κυρίως χωρίς τη μικροαστική φιλοδοξία για καριέρα ή έστω κι’ υστεροφημία. Νομίζω μάλιστα πως κανείς από τους τρεις δεν έβγαλε εν ζωή ατομική ποιητική συλλογή.

Εκτιμώ επίσης τον Αρτύρ Κραβάν, λίγο ιδιόρρυθμος αυτός, αντιφιλόδοξο θα τον έλεγα, δηλ. φιλόδοξο απ’ την ανάποδη. Άσε που έπαιζε και μποξ.

ποίημα:

ντολτσε βιτα

Βιολί

Μπουνιές

Παχυδερμία.

Μου, ξου, φου

(και ρου βεβαίως, αμέ, αλλά).

Η γκόμενα:

ποιήτρια, ανυπερθέτως.

Τα γαλλικά:

φαρσί.

Κραβάν –

Γκαν-γκάν.

Σημειωτέον:

Η σαγιονάρα πλαστική βεβαίως,

αλά Παΐσιος

ή Άσιμος – αναλόγως τα κέφια μου.

 

(*) Το πρώτο σημείωμα πρωτοδημοσιεύτηκε στο καλό πυγμαχικό περιοδικό Φαρφουλάς.