ΑΣΤΙΚΑΙ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΙ

Κυττάζω τους επιβάτες στο τραμ, στο μετρό, στ’ αστικά λεωφορεία

κυρίες ωραιότατες, κύριοι σενιαρισμένοι, με την τσαντούλα τους, ή χωρίς τσαντούλα, η νεολαία μας, οι παππούδες

όλοι 

με ένα κινητό στο χέρι 

και τί λεν 

σαχλαμάρες λένε

ανταλλάσσουν μηνύματα

σαχλά

παίζουν παιχνίδια σαχλά

ακούν σαχλές μουσικές με τα καλώδια στ’ αφτιά

ή κάποιοι ας πούμε οι καλύτεροι διαβάζουν κάποιο βιβλίο 

σαχλό

παμβλακώδες

κι’ αναρωτιέμαι ρε, πού πάμε, πού πάμε

καλύτερα δεν θα ήταν απλώς ν’ ανταλλάσσουμε 

βλέμματα, ένα

χαμόγελο, 

μια κουβέντα

απλώς

ανθρώπινη, για τον καιρό παραδείγματος χάριν

ακόμα καλύτερα δεν θα ήταν

(είναι)

να χαζεύουμε απ’ το παράθυρο έξω βυθισμένοι σε σκέψεις

αόριστες

ποιητικές

και να πηγαίνει το τραμ

(το μετρό, το αστικό λεωφορείο κλπ.)

και να κατεβαίνουμε σε λάθος στάση και να πέφτουμε

πάνω στον ποιητή Παστάκα, 

ας πούμε,

ή τον Γκόγκο, 

ή τον Ζελιαναίο

ή τον Νικολαΐδη

ή τέλος πάντων κάποιο άλλο γερό κι’ ενημερωμένο ποτίρι 

και να τραβάμε μαζί να το τσούξομε, αντί

καθείς στη δουλειά του

σαχλαμάρες

σιγά τη δουλειά

καλά λέω! – 

και βέβαια καλύτερα.

Οι ζουγραφιές είναι του Νέλου Τράκα. Νέλος, εκ του Πινέλος. Δεν τον ξέρετε μάλλον. Ούτε εγώ!

Πέθανε κι’ ο Κωνσταντίνος ο Μητσοτάκης, απίστευτο, προ διετίας μάλιστα και δεν είναι αστείο... Σήμερα το ’μαθα. Πολύ στεναχωρέθηκα! Πρέπει να πιούμε!

Ας πιούμε!