Είμαι χωρ(γ)ιάτης

Γιώργος Κασαπίδης

ΕΙΜΑΙ ΧΩΡΓΙΑΤΗΣ

                                                                Στον Θόδωρο Μπασιάκο

Καραμανλί - Τερψιθέα, Αμπελόκηποι

αλάνα, άγια Αλητεία, δεν κατάφερα – ευτυχώς –

να ξεπεράσω την καταγωγή μου.

Είμαι χωργιάτης

από την κορφή ως τα νύχια

κυρίως στα γούστα και τους τρόπους

αν δεν γουστάρω κάτι στις δημόσιες αρχές

δίχως ευγένεια, φτύνω στα μούτρα επιτελείς και επιτρόπους

και τον καθρέφτη μου τον φτύνω

μασώντας σπόρια την αηδία μου ρευστή

σε κάθε πρόσχημα νομίμου ηθικής κατευθύνω.

Είμαι χωργιάτης

δεν το αρνούμαι, όπως κάποιοι δήθεν

καταξιωμένοι των τεχνών και της γραφής

Άκομψα, δίχως ενδοιασμούς

με σιχτιρόζουμα τους λούζω

πίνω στα μπαρ παρέα με Μπουκόφσκι

Ντύλαν Τόμας και Καρούζο…

Αν δεν μ’ αρέσει ένα βιβλίο το παρατάω

δεν το διαβάζω, εκτός αν μ’ εξυπηρετεί

αμφίσημα ή μεταμοντέρνα να νυστάζω.

Είμαι χωργιάτης

όταν μασάω θέλω να ’χω το στόμα ανοιχτό

ας με παρεξηγούν οι ladies κι οι αντίπερα γραβατωμένοι.

Στο γήπεδο βρίζω ορθά του διαιτητή την πεθερά

ποτέ την κόρη του, τη θεία ή τη μάνα

και του διάκου δεν του τη χαρίζω, αν κατά σύμπτωση έστω,

την ώρα που μας βάζουν γκολ χτυπήσει την καμπάνα.

Τα ρίχνω χύμα στην Ελένη, είναι δεν είναι καυλωμένη

γελάω χοντρά όταν μ’ αποκαλούν μαλακομπήχτη

έχω άλλες χάρες πιο κρυφές και δραστικές

αν όχι τόσο υψηλά του IQ τον δείκτη.

Όταν μου δείχνουν το ολόγιομο, το θεϊκό φεγγάρι

εγώ κοιτάω το δάχτυλο ( όχι εξ αιτίας της μυωπίας)

δεν μου ταιριάζει να καμώνομαι τον ψευτοκουλτουριάρη.

Είμαι χωργιάτης

Θέλω να δίνομαι από καρδιάς και να κερνάω

φίλους, γνωστούς, περαστικούς

δίχως πρωτύτερα να τους ρωτάω.

Να βήχω, να ονει-ρεύομαι, να κλάνω

όποτε οι περιστάσεις το απαιτούν κι όχι οι εκ-λέκτορες

που κάνουν διατριβή στα νοερά ή τα υπεράνω…

Είμαι υποκάτω κάθε ανυποληψίας

τη φυλακή μου δίχως life style την επιλέγω

ασοβάντιστη, με σκουριασμένα σίδερα

και ξηλωμένο στρώμα

καλύτερα εσώκλειστος, μοναχικός παρίας

παρά καθοδηγούμενος από ηλίθιο κόμμα.

Είμαι χωργιάτης

στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν πιο καταρτισμένος

πότε αγρότης, πότε σαμαράς ή αγωγιάτης

και πότε κτίστης σε ωραία τοξωτά γεφύρια

έκαμνα κάτι τέλος πάντων πιο εποικοδομητικό

απ’ το να φλυαρώ ασύστολα στα καφενεία

στα δημοτικά συμβούλια και στα πανηγύρια.

Είμαι χωργιάτης

έτσι όπως ακούγεται χωρ-γ-ιάτικα

γαμώ και δέρνω όποιον βρω

στα υπουργεία, στα σαλέ, στα κυριλέ.

Ο άλλος μου εαυτός

ο δήθεν ευυπόληπτος αστός, ο σιλβουπλέ

αυτός και μόνο να πληρώσει σε ευρώ (;)

τα γαμησιάτικα!

Εικονογράφηση: Ο γκρι Ντορής, έργον του Κώστα Κουκουζέλη.