Πίσω στην πλάτη
μου έχω ένα κλειδί. Σα κουρντιστώ, γίνουμαι άλλος άνθρωπος, ένας σοβαρός καλλιτέχνης,
μοναχικός μάλλον, στοχαστικός. Τα ταβάνια κυττάζω και στοχάζουμαι.
Ο αληθινός και
καλά Μπασιάκος!
Μετά ξαναγίνουμαι ο εύθυμος, κοινωνικός, έξω καρδιά
γλεντζές που λένε όσοι με ξέρουν.
Ετικέττες :
Ξάπλες,
φούμες,
Θεόδωρος ο γκαν-γκαν,
τσάρκες,
Μεταξουργείο,
Εξάρχεια,
Φαϊνάνσιαλ
Τάϊμς,
ποιήματα,
Πιέρ Ρεβερντύ,
γιούκος,
Μαριγούλα,
αιώνιος φοιτητής,
Αλμικανταράντε του Αλδεβαράν,
χαρτί κουζίνας (χρειάζεται για τα χύσια),
χλιδή,
φτώχειες,
Μύτη
κλπ. κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου