Διάνα!
Ήταν το ’82, στα δεκαεννιά, που τύπωσα την πρώτη μου συλλογή στίχων: «22 ποιήματα». Όχι σπουδαία πράγματα. Φυσικά αγνοήθηκε από την κριτική, πανηγυρικά καθώς λέμε· μόνο μια σύντομη παρουσίαση στην Αυγή κι’ ακόμα ένα κριτικό σημείωμα στο Θούριο, αμφότερα γραμμένα από τον ίδιον άνθρωπο όπως έμαθα αργότερα.
Ο Κ. Λιόντης διέκρινε στον φερέλπιδα
πλην άνισο νεαρό ποιητή «χοντροκοπιά» κι’ «ειλικρίνεια».
Διάνα ο τύπος!
Αυτά τα δυο χαρίσματα θαρρώ πως τ’
ανέπτυξα όσο δεν πάει άλλο διαμέσου των
αιώνων. Δεν θυμάμαι να έχει έκτοτε γραφτεί τίποτε άλλο αξιοσημείωτο για
την περίπτωσή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου