ΔΕΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ)

το παρτυ   

Όλα ξεκίνησαν όταν εκείνος ο κρετίνος ο Πέρρυ Κόμο κατέλαβε τα Χειμερινά Ανάκτορα 

κι’ ο Βλαντίμιρ Ίλιτς Λένιν τραγούδησε την Γκλεντόρα:

«Χτες ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά» κ.τ.λ.

Απόψε!

Απόψε Γκλεντόρα, τώρα είν’ η ώρα!

– Άκου πτώμα να μαθαίνεις! –

οσο υπαρχουν μπατσοι, θα ειμαστε απατσι!

Σύννεφα με παντελόνια

(και φουστάνια)

Σύγνεφα ξεκουτιάρικα, διασημότητες της αιθρίας

Μπεάτοι της μη συμμορφώσεως

Εμείς οι λίγοι… οι προάγγελοι του χάους.

Γειά μας, ρε

και όποιος πει κακό για μας να βγει το μάτι του σα λουκουμάς.

η φρουρα  

  

Ήταν τότες στις δόξες του ο Τζίμης ο Τίγρης

Κι’ ο άλλος ο “Τίγρης” – των γραμμάτων μας – ο Εγγονόπουλος

Στα σταυροδρόμια, οι παπατζήδες με τα σέα τους –

ορίτζιναλ παπατζήδες, καμμία σχέση με αυτουνούς των οικονομικών επιτελείων της κυβέρνησης

Κι’ η Φτερού – φτεράαα, πάρτε καλά φτεράααα!

Κι’ ο Παγκανίνι, με τα Νέα του – όλα τα θέματα εκτός θέματος!

Κι’ η κυρα-Φρόσω, στη γειτονιά μου, που μάζευε τους πιτσιρικάδες

γλυκό και μας εκέρναγε αγνό σπιτικό φιλί...

μαντολινο 

  

Ο Κούλης περνά γι’ αληθινή μια κούκλα στη βιτρίνα

και την χαιρετά.

Ένας μεθύστακας περνάει μια κολώνα για μεθύστακα

και τσαμπουκαλεύεται μαζί της.

Κι’ εγώ περνάω τον μπάτσο στο σταυροδρόμι για κολώνα

και κολλάω πάνω του την αγγελία μου:

Α’ κρατικό βραβείο ποιήσεως ανταλλάσσεται με μαντολίνο

(κατά προτίμησιν ελαφρώς σκεβρωμένο)

– για να σας δείχνω πώς πονώ!

(δις παρακαλώ αυτό το τελευταίο, είτε ολάκερος ο στίχος είτε μόνον το «πώς πονώ»)

πατριδα     

Κάτι τρελλάρες

παλιοί εξαρχειώτες

φρηκιά και μπήτνικς

κιθαρίστες και ντράμερ

ανάρχες και τρότσκες

λοξοί γραφιάδες

Καννίβαλοι των πανεπιστημίων

κ.ά. τέτοιοι μόρτες –

εγώ αυτούς νοιώθω αυτούς λέω πατριώτες.

καφε Λαουταρι   

Αδέλφια,

μνημονεύετε πάντα Γιώργο Β. Μακρή

και μνημονεύετε Γιώργο Διαλυνά

(Γιώργηδες αμφότεροι

κι’ αμφότεροι σάλταραν από ταράτσα...)

Κι’ ακούτε Τσάρλυ Κρίστιαν,

η πρώτη – θαρρώ – ηλεκτρική κιθάρα έβερ

Και πίνετε κρασάκι στου Νικόλα και της Μαρίλης

τον καφρέ καφενέ, στη Σύρα

(Κάνει καλό!
Πολύ καλό!
Πάρα πολύ καλό! κλπ. κλπ.)

αποφασιστικοτης         

  

Αυτό είναι

Θ’ αφίσω γένια.

Θ’ αράξω στην ακακία μου από κάτω.

Θα ξύνω τους μεγαλορεμαλοειδείς μου όρχεις ολημέρα.

Και τώρα θα φτύσω τη ρουχάλα μου πέρα κι’ από πέρα η καμπάνα

τ’ Άη-Παύλου του Λαφάργκ θα σημάνει:

– ΝΤΟΝΓΚ! (ΝΤΟΝΓΚ!)

Μωρέ, μπράβο μου ο πούστης σημάδι!

ωτοστοπ    

  

Κανείς ρε φίλε

κανένας δεν σταματάει πια

για να πάρει μαζί του

έναν αξούριστον

και

μιαν αξούριστη

ούτε καν την αξούριστη χωρίς τον αξούριστο

που δείχνουν με τον αντίχειρα

για

πού αλλού; – Μουγραθέσι!

όλοι φαίνεται πάνε στο Γκολέδο! – τα κορόϊδα!

(*) Σημειώσεις:

     Μουγραθέσι: μουσική γράψιμο θέατρο σινεμά – ξέρει ο Μπιλ Χάντσμπακ, αυτός τ’ ανακάλυψε το μέρος…

    Γκολέδο: γκόμενες λεφτά δόξα – όλοι εκεί πάνε, διότι τους αρέσει να... παίρνουν τ’ αρχίδια μας!

διακοπη ρευματος       

Ένα μπλακ-άουτ

γερό, ζόρικο

και πάει ο πολιτισμός μας

κατέρρευσε μέσα σε μια εβδομάδα.

Σκοτίστηκα!

Μόνον οι ηλεκτρικές κιθάρες που θα μου λείψουν λίγο.

τερμα τα αστεια

à la manière de Boris Vian

Τέρμα τ’ αστεία.

Τ’ αστεία τελειώσανε.

Αλλά εγώ

συνεχίζω να γελάω

και γελάω όσο θέλω

και γελάω όπως ξέρω να γελάω

Και ξεταπώνω την μπουκάλα

και το τσούζω

και χορεύω

– χοπ! χοπ! χοπ! –

δε πά’ να με λέτε ουραγκοτάγκο κι’ άχαρον

Και κάνω έρωτα διαρκείας

Και κάνω απεργία διαρκείας

Έτσι

για να σας μπαίνω στο ρουθούνι, Κύριοι

μόνο και μόνο για να μπαίνω στο γρουσούζικο ρουθούνι σας.

Κι’ όταν

έλεος θα μου ζητάτε, Κύριοι

εξαντλημένοι έτοιμοι από φτάρνισμα να πάτε

στον αγύριστο, έννοια σας, τότε να δείτε κάτι γέλια που θα κάνω.

Με τον φίλο μου τον Δρατζίδη, στο Μαιζόν ντε Μεζέ
στην Άνω Σύρα