Το πιο θλιμμένο τραγούδι αγάπης στον κόσμο

Αστέρι μου

Πόσο μάταια που καίει τ’ αστέρι…

Κανέναν δεν φωτάει

Κανείς δεν το κυττάζει

Μάταια λοιπόν καίει τ’ αστέρι;

Έτσι μάταια κι’ εγώ σπαταλιέμαι

Έτη κι’ έτη φωτός μακρυά σου

Για σένα –

Απλώς μοναχά ένα φως αχαμνό εκεί πάνω…;

___

(*) Σημείωση: Αυτό είναι ένα ποίημα παλιό του Μπασιάκ, δεν γνωρίζουμε του πότε. Ίσως το πιο θλιμμένο του μα και το πιο αγαπημένο του, λέει. Αν είναι κάτι να μείνει από μένα, λέει ο Μπασιάκ, ας μείνει αυτό.