Κυριακή 19 Αυγούστου 2018

Τζιμ, μπαμ, μπουμ, εμείς οι γερο-τζαζίστες

( δύο σπουδές )


1.

Δεν είμαι βόας
δεν είμαι κροταλίας.
Δεν είμ’ εμπορικός αντιπρόσωπος
μήτε διπλωμάτης.
Καλό κουμάσι όμως κι’ ελόγου μου, αλλά!
Στη πιάτσα των γραμμάτων μας κυκλοφορώ με το καλό μου
όνομα – το "Θεόδωρος".
Λέω: Όχι να μας περνάν τα κορόϊδα για λέτσους.
Καλά δε λέω; Κουτσαίνω κιόλας απ’ το ’να πόδι, έτσι για γούστο.
Στο πέτο
δίκην λουλουδικού: το πιο θλιμμένο τραγούδι αγάπης στον κόσμο.
Κι’ άσ’ τα κορόϊδα ν’ αναρωτιόνται – από ποιόνε γειά μπαξέ τόχω κλέψει;


2.

Τη φτώχεια μου την αγαπώ. Αλλά μ’ αρέσουν και τα πλούτη. Θέλω όλοι οι άνθρωποι να είναι πλούσιοι και ευγενείς, με πλούσιες βιβλιοθήκες και πλούσιες κάβες και πλούσια τραπέζια. Και να είναι φίλοι μου, όλοι! Να με προσκαλούν στ’ αρχοντικά τους κι’ εγώ να δέχομαι, ευχαρίστως, με την προϋπόθεση βεβαίως ότι ο σωφέρ θα με επιστρέψει το βράδυ αρκούντως πιωμένον στο φτωχικό...
Τους χειμερινούς μήνες αυτό.
Τώρα το καλοκαίρι, εντάξει, είναι ωραία να παραπατάς υπό το σεληνόφως, ωραία και να ξαπλώνεσαι σ’ ένα χαντάκι υπό τις ευωδιές των γιασεμιών...








                        Ο γερο-Γκαγκάν παίζοντας ακκορντεόν τα Άνθη του Κακού και η Γιασεμί





Σ η μ ε ι ώ σ ε ι ς: Το πρώτο κομμάτι πρωτοδημοσιεύτηκε σε κάπως διαφορετική μορφή στο Οροπέδιο, και με αφιερωσούλα παρακαλώ: στον Αλέξανδρο Αραμπατζή.
- Το δεύτερο τ’ αφιερώνω στον Γιώργο τον Κασαπίδη αλλά και στην κυρά Χαρούλα του, που φτιάχνει εξαιρετικές τυρόπιττες κι’ όσοι περνάτε από τη Δράμα να πάτε να τις τιμήσετε, έτσι, για να με θυμάστε έπειτα κι’ εμένα.
«Το πιο θλιμμένο τραγούδι αγάπης στον κόσμο»: Ο ποιητής πιθανόν αναφέρεται στο ποίημα το τιτλοφορούμενο Αστέρι μου.



Για τις πίττες της Χαρούλας, οδηγίες πού και πώς θα βρείτε τα παιδιά:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου