Τσιγάρα

(Άχρηστες πληροφορίες, που κανέναν δεν ενδιαφέρουν)

Το τσιγάρο το δοκιμάσαμε πολύ νέοι εμείς, νεότατοι, παιδιά. Στις αλάνες της Γκράβας δοκίμασα το τσιγάρο, πριν γίνουνε τα σχολεία. Και το βρήκα καλόν, που λέγουν κι' οι γραφές. Ίσως και να πήγαινα ακόμα δημοτικό...

Κάναμε ταξίδια για να αγοράσουμε τσιγάρα, φοβούμενοι μην μας καρφώσει ο ψιλικατζής της γειτονιάς στους γέρους. Στην Κυψέλη φτάναμε!

Ωραία η Κυψέλη!

Απ' την Φωκίωνος αγόρασα το πρώτο μου πακέτο:

22 αντινικότ.

Θάτανε Οκτώβρης του '76.

13 χρονών δηλαδή.

Πιθανότατα 10 Οκτωβρίου, ημέρα Κυριακή.

Μια μέρα, πρόσφατα, πιθανόν άρρωστος διότι δεν πίνω γάλα εδώ και άπειρα χρόνια, ήπια γάλα. Μετά άναψα τσιγάρο κι' αμέσως μου ήρθε η ανάμνηση της γεύσης των πρώτων τσιγάρων.

Ώστε καλά λέω λοιπόν, ένα βυζανιάρικο ήμουν και μισό...

Τα 22 αντινικότ εννοείται έχουν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου, παραπάνω κι' απ' τα Σαντέ, ακόμα κι' απ' τα Καρέλια Αγρινίου που πίνω σήμερα, κι' απ' τα Κάμελ σκέτο, για να μην πω τα γαλλικά, τα Γκουλουάζ και και τα Ζιτάν, πάντα σκέτα, θεϊκά τσιγάρα που οι αντίχριστοι καπιταλιστές τα κατάργησαν - όπως και τα 22 αντινικότ, φουλ νικοτίνη εννοείται αλλά εμείς χωρίς νικοτίνη, ποίηση κι' έρωτα δεν ζούμε.

Χωρίς δουλειά ζούμε.

Για δε το θέμα της αισθητικής των πακέτων, τα έχω πει, θα επανέλθω επ' αυτού συντόμως.

(Ο σύγχρονος καπιταλισμός, εκτός από παρακμιακός, θνήσκων, παρασιτικός, δολοφονικός, αιμοδιψής, επεκτατικός κλπ. είναι και καταρχήν κακόγουστος... Καλά τα λέει ο Λένιν στον "Ιμπεριαλισμό..." αλλά για ζητήματα αισθητικής κάνει την κορόϊδα, είναι κι' άσχετος, μόνο τα υψηλά νοήματα τον ενδιαφέρουν λες κι' η ζωή είναι υψηλά νοήματα...)

Χρήστος Ζυγομαλάς, Βαγγέλης Κοτρώνης και 

τσιγάρα 22 Αντινικότ φυσικά, στο "Τσαφ", Εξάρχεια, αρχές δεκ.'80

(Φωτο από τα αρχεία του Χρήστου).