Παλιά, στην εποχή της ανέμελης φιλολογικής συντροφιάς μας, των Καννίβαλων της οδού Μασσαλίας, είχα διασκευάσει αυτό το τραγούδι του Ντύλαν με ελληνικούς στίχους προς τιμήν του χαμένου έρωτα μιας Κορίννας:
Έχω μια καρδερίνα
ένα πουλί που κελαηδά
Στο κλουβί μια καρδερίνα
που τα μπλουζ τραγουδά
Όμως δεν έχω την Κορίννα
Λέει η καρδερίνα μου: Κρα! Κρα!
- Δυστυχώς δεν θυμάμαι περισσότερους από τους ελληνικούς στίχους, ήταν πάντως από τα σουξέ των Καννίβαλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου