1 Οκτωβρίου 1999

Γεννήθηκε η Ρόζα, η πιο μεγάλη απ’ τις κόρες μου.

Είχε φανεί το κεφάλι της μα δεν έλεγε να βγει, μας έκανε κόλπα. Μπελαλίδικος τοκετός. Μια ώρα παλεύαμε να την κατεβάσουμε – μία μαία Γεωργιανή, σπουδαία, ένας Βούλγαρος ντερέκι, που δεν θυμάμαι ακριβώς την ειδικότητά του αλλ’ αυτός έκανε όλη την δουλειά σπρώχνοντας την κοιλιά, ο γιατρός ο Πίπης, Κύπριος, θεοπάλαβος, που όλη την ώρα έψελνε και μ’ είχε βάλει να του κρατάω το ίσο και να χαϊδεύω τα μαλλάκια της καλής μου, κι’ εγώ, αξιέπαινα ψύχραιμος. Ο προηγούμενος στη θέση σου, μου είπε ο δρ Πίπης, μας έμεινε, λιποθύμησε. Στο φινάλε, όλα καλά. Ένα μπλαβί κουτάβι, σκέτη γλύκα. Ο δρ Πίπης κι’ εγώ πιάσαμε από ’να κρεββάτι και ξεραθήκαμε στον ύπνο, παραπλεύρως στο νεογέννητο και την μάνα του. Κατάκοποι. Αποκαμωμένοι. Ούτε που καταλαβαίναμε τους μετασεισμούς του μεγάλου φονικού σεισμού του ’99, που δεν εννοούσαν να κοπάσουν, τους σοβάδες που πέφταν δίπλα μας σε κείνη την κλινική της συμφοράς κάπου στο Λυκαβηττό... 

Φωτο: Με την Ρόζα κουτάβι, λίγων ημερών.

Μερικά υστερόγραφα:

Κρατούσα ημερολόγια όλο τον καιρό της εγκυμοσύνης της Όλγας,  της μάνας των κοριτσιών μου. Ημερολόγια εγκυμοσύνης, τρόπον τινά, τα οποία εξελίχθηκαν σε ημερολόγια πολέμου καθότι πιότερο απ’ την εγκυμοσύνη παρακολουθούσα τις εξελίξεις με τους βομβαρδισμούς στην γειτονιά μας, στην Γιουγκοσλαβία.

Από τα ημερολόγια αυτά εν πολλοίς προέκυψε και η ποιητική μου συλλογή του ’06, τα Μαύρα Μάτια.

Οφείλω να σημειώσω ότι πολύ θάρρος έπαιρνα, μου έδιναν και το έπαιρνα δηλ. κάτι μέϊλ κοινών θνητών γειτόνων μας Γιουγκοσλάβων, που τα αναδημοσίευε η Ελευθεροτυπία και βγάζαν γλώσσα στους Αμερικάνους μακελάρηδες: Θα μας κλ... τ’ αρχ...

Μες στο μακελειό, πώς μούρθε και λέω κάποια στιγμή της Όλγας: Όλα καλά αγαπούλα, πάνε αν θες και στο κομμωτήριο να γίνεις ωραία! Πήγε, γύρισε έξαλλη: Σαν την Ρίτα Σακελαρίου με κάνανε! Προσπαθούσε να ξαναϊσιώσει τα μαλλιά της η καϋμένη και δεν ισιώναν...

 

 

                                                                  

                                                                    Φωτογραφίες εποχής γενικώς, η Ρόζα, η μάνα της, εγώ, η Γιόφκα, ο Δρατζίδης, η γάτα Ρουσώ, ο σκύλος Λέγκω (το πιο τσίφτικο σκυλί του κόσμου!) κλπ.