Big Brother & The Holding Company, "Cheap Thrills"
Αυτό νομίζω ήταν το πιο αγαπημένο μου βινύλιο, απ’ τα πιο αγαπημένα μου τέλος πάντων, μάλλον σπάνιο, δεν πρέπει να κυκλοφορούσε στην Ελλάδα. Εγώ το βρήκα στην Αμερικάνικη Αγορά, στο Μοναστηράκι.
Μας άρεσε η Αμερικάνικη Αγορά, βρίσκαμε ρούχα κι’ άλλα ωραία πράγματα
μεταχειρισμένα.
Πάμφθηνα φυσικά. Το συγκεκριμένο βινύλιο τ’ αγόρασα όσο ένα πακέτο
Sante ή 22 Αντινικότ...
Και τα τσιγάρα φτηνά ήταν τότε.
Απορώ πώς ξεμέναμε και συχνά μάλιστα.
(Μάλλον τα σπάγαμε γι’ άλλες δουλειές, αλλά επίσης τα μοιραζόμασταν
κιόλας, προσφέραμε... Κοινοκτημοσύνη!)
Το σημαντικότερο:
Η Αμερική είχε τόσα και τόσα ωραία πράματα να μας δώσει, έστω και
μεταχειρισμένα, κοψοχρονιά.
(Προφανώς είχε αρχίσει να ξεπουλά το πνεύμα της «αμφισβήτησης» του ’60,
να μάσει ό,τι μπορεί κι’ απ’ αυτό...)
Μ’ άρεσε κι’ ένα φανελάκι που είχα βρει στην Αμερικάνικη, τι-σερτ που
λέμε, μαύρο με το κόκκινο αστέρι των Βιετκόνγκ. Κάπου το χάρισα.
(Θυμάμαι πως είδα κάπου μια μάλλον πρόσφατη φωτογραφία του Μάριου με
ένα παρόμοιο φανελάκι. Έχει γούστο! Αν είναι όμως δυνατόν να φυλάει ένα
παλιοφανελάκι 30 χρόνια...)
Και τα τσιγάρα ήταν ωραία τότε, όμορφα πακέτα, χωρίς αυτές τις αηδίες
των υπουργείων και της αντικαπνιστικής εκστρατείας. Υπήρχε χώρος να σχεδιάσεις,
να γράψεις. Με το αλουμινόχαρτο έφτιαχνες αυτοσχέδια καζού. Τζιβανούλες με το
μακρόστενο χαρτονάκι της κασετίνας. Τίποτε δεν πετιότανε.
Αλλά κυρίως η αισθητική, αυτή με πονάει.
Καλά κάνω και βρίζω τον σύγχρονο καπιταλισμό ως κακόγουστο, καταρχήν
κακόγουστο, κατά δεύτερον κι’ όλα τ’ άλλα, άδικο κλπ.
Τί λες κι’ εσύ κυρ πόλισμαν, καλά δεν κάνω;
Καλά κάνω, στ’ απαυτά μου η γνώμη σου.
(Ρητορικό που λένε το ερώτημα)
Φωτογραφίες: νιάτα, τσιγάρα, δίσκοι και αγάπη -
 |
| "Combination of the two": κύριος και κυρία Γκαγκάν |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου