Χειμώνας τέλη 1987 ή αρχές 1988. Μεσάνυχτα. Παίρνω τα πόδια μου από το σπίτι, Νέος Κόσμος, Λεύκα, μου το έχει παραχωρήσει η φίλη μου η Αντιγόνη, και την κάνω για Εξάρχεια, για Φελέκη, να πιω και να χορέψω - είμαι 29. Κατηφορίζω Ακαδημίας και μετά την Ιπποκράτους στ΄ αριστερά μου να σου η φίλη μου η Δήμητρα, μου έχει σώσει τρεις φορές τη ζωή, συμφοιτήτριά μου στη Φιλοσοφική και δίπλα της ένα πανκιό. Η πούτσα με τη βούρτσα, θα έλεγε κάποιος. Αλλά εγώ ξέρω τη Δήμητρα και δεν παραξενεύομαι. Τον βλέπω, λέω μέσα μου: φίλε, την έβαψες - τα επόμενα πενήντα χρόνια θα κάνουμε παρέα. Τώρα είμαστε κουμπάροι - γειά σου Θόδωρα Μπασιάκε, αν ήταν όλοι ακομπλεξάριστοι και γενναιόδωροι και γενναιόψυχοι και μάγκες όπως εσύ, θα ήταν αλλιώς ο κόσμος ρε φιλάρα.Μου έχει συμβεί αρκετές φορές. Τον βλέπω, την βλέπω, το νιώθω και το λέω ή ευθύς αμέσως ή μόλις ταιριάξει: θα κάνουμε παρέα για τα επόμενα πενήντα χρόνια.
ΔΕΝ ΕΠΕΣΑ ΠΟΤΕ ΕΞΩ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ
Μια κότα κακαρίζει - αυγουλάκι, τι ωραία!
Αθανάσιος Δρατζίδης
Βίντεο: ερασιτεχνική λήψη του Ευριπίδη, από ένα γλεντάκι στου Θανάση και της Τασούλας στην Καστανούσα. Δεν θυμάμαι τί λέγαμε διότι ήμαστε λιγάκι πιωμένοι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου