Ο Μαέστρος

(σχεδιάσματα)

μνήμη Κώστα Ριτσώνη

Ι

Είμαι ένας κατ’ εξοχήν μουσικός γραφιάς.

Το ποίημα κατ’ εμέ δεν είναι τίποτε άλλο από τραγούδι – μία ερμηνεία, με την μουσική πάντοτε έννοια του όρου.

Πώς άλλος παίζει βιολί π.χ. ή την αρμόνικά του, και τραγουδάει, έτσι παίζω εγώ τη γραφομηχανή μου... Εξ ού και το παρατσούκλι "μαέστρο" που μου κολλήσαν οι φίλοι πειράζοντάς με, βεβαίως, με αγάπη.

Υπερβολικό, δε λέω, το παρατσούκλι! Μαέστρος ήταν ο Πούσκιν, ήταν όλοι εκείνοι οι Μεγάλοι των γραμμάτων! Εμείς δεν είμεθα παρά ταπεινοί (φέρ’ ειπείν) μουζικάνοι του δρόμου και της ταβέρνας, ελάσσονες ποιηταί, της παρέας, ερασιτέχνες σχεδόν, που βολοδέρνουμε στα καταγώγια της νεότερης ποιητικής μας σκηνής, τους καϋμούς τραγουδώντας της συφοριασμένης γενιάς μας.

Όχι όμως πως δεν αξίζουμε κιόλας! Ωραίες φωνές, βαθειές, ντόμπρες, ραγισμένες κάποτε απ’ της ψυχής μας τον πόνο και τον νταλγκά. Βίαια ξεριζωμένοι από τα «όμορφα χωριά της νιότης μας»... χαμένοι μέσ’ στα χαλάσματα π’ άφισε πίσω του το γύρισμα του αιώνα....

ΙΙ

Με τη γραφομηχανή μου-ακκορντεόν γυρνώντας στους πέντε δρόμους κλπ. κλπ.

«- Πουλιά διαβατάρικα είμαστε εμείς οι καλλιτέχνες!» όπως μολογάει ο χαριτωμένος γερο-βιολιτζής, ο «κύριος συνάδελφος» των λατερνατζήδων στην περιώνυμη κωμωδία του Σακελλάριου...

Αλήθεια, πόσο του μοιάζω! Τέτοιος είμαι κι’ εγώ! Της «σοβαράς» σχολής τάχα μου, ξέρετε: Πούσκιν κ.τ.λ. καίτοι ξέπεσα κι’ αντί για νόμπελ και διεθνή αναγνώριση δεν μου μένει παρά στα πανηγύρια να γυρνώ και στις ταβέρνες

(προσθέστε: και στα φέϊσμπουκ, τα μπλογκ κλπ.)

τ’ οργανάκι βαρώντας,

με ψίχουλα ζώντας και μ’ όνειρα...

τακ, τακ, τακ, τσικ, τακ, γκλιν! τακ

τίρι-ριρόμ, τιριρόμ

Ε, καλά μόνο νάμαστε γεροί (έστω, κι’ ας... κουτσαίνουμε) κι’ έχει ο μπάρμπα Θέος! Αξίζουμε το ψωμί μας, δεν τ’ αξίζουμε; – ποιος άραγε θα το κρίνει;

Από ένα παλιό δεφτέρι

Φωτογραφίες: (πάνω:) Ο Δημήτρης Βουδούρης ως πλανόδιος βιολιτζής στην "Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο"... Ο Κανελλόπουλος μου είχε πει πως στα τελευταία του την έβγαζε γυρνώντας στο κέντρο, στα πανεπιστήμια πουλώντας ζελατίνες για ταυτότητες φοιτητικές.
(κάτω:) Άλλος ένας σπουδαίος βιολιτζής, ο Παγκανίνι της Φωκίωνος Νέγρη. Έβγαζε και μια εφημεριδούλα με νέα που δεν ενδιέφεραν απολύτως κανέναν κι' ήταν σταθερά εκτός θέματος που λέμε. Δάσκαλος μεγάλος για μένα!




Βίντεο: "Για τα πανηγύρια..."