1.
Ήταν οι παλιοί καλοί καιροί,
τότε
που ζούσαμε μες στις σπηλιές
όλοι μαζί κι’ αγαπημένοι
ζωγραφίζαμε στους βράχους σαν τον Πικασσό
φιλοσοφούσαμε περί μάσας και σεξ
και περί του θαύματος της χαραυγής της νέας μέρας
πιάτα δεν είχαμε να πλύνουμε
λιβάδια απλώνονταν μπρος στα ποδάρια μας ολάνθιστα...
Ώσπου
κάποιοι θλιβεροί απόγονοί μας ανακάλυψαν
την οικογένεια, την ατομική ιδιοκτησία και το κράτος
Και πάνε οι παλιοί καλοί καιροί, αχ, πάνε οι παλιοί καλοί καιροί.
2.
(Συνεχίζουμε:)
Ολάνθιστα λοιπόν τα λιβάδια μπρος στα πόδια μας
κι’ όλο χαρά στις άγριες μαργαρίτες πηλάλαγαν τ’ αγριογούρουνα
τα οποία κυνηγούσαμε
μας ξέφευγαν
τα πιάναμε
και τα τρώγαμε
ψητά
είχαμ’ ανακαλύψει τη φωτιά
τα λέγαμε φλικ – έτσι τώρα λεν τους μπάτσους στο Παρίσι
καλοί, μα όχι τόσο νόστιμοι σαν τα φλικ των παλιών καλών καιρών.
Βίντεο: Οι τέσσερις μουσάτοι τραγουδούν τον Άνθρωπο του Κρο Μανιόν.
Σημείωση: Οι στίχοι μας βεβαίως δεν είναι ακριβώς μετάφραση του τραγουδιού, στο περίπου μετάφραση είναι, άλλωστε ως γνωστόν φτωχά τα γαλλικά μας, σκόρπιες λέξεις και φράσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου